Roos is jarig geweest dus op naar Zwolle voor het feest. Snel taart eten en zoef, alle kinderen rennen naar buiten om lekker te spelen. Ik denk dat we al met al nog geen half uur op het feestje waren of ik word gewaarschuwd dat Jeroen zich heeft bezeerd en huilt.
Nou ja, dat is niet de eerste keer. Wel even schrikken dus als ik naar buiten loop en Jeroen aantref met zijn hele voorhoofd onder het bloed. Wat blijkt, hij wilde over een hek klimmen, verloor zijn evenwicht en is met zijn hoofd op de stoep geknald.
Met een natte doek proberen we zijn hoofd een beetje schoon te maken om in ieder geval te kunnen zien waar de wond zit en hoe groot de schade is. Een snee van een paar centimeter, net in de haarlijn. Conclusie: op naar het ziekenhuis, tijd voor de huisartsenpost.
Jeroen in de auto en zo gezegd, zo gedaan, naar de Isala kliniek. Tot onze verbazing kunnen we niet eens parkeren bij de eerste hulp/huisartsenpost. Dan maar de auto ergens langs de weg neerzetten en hopen dat we geen bekeuring krijgen. De hulp is ten slotte belangrijker. Jeroen heeft het hier nog dagen over gehad: we mochten niet door de slagboom! 🙂
We worden snel geholpen: na de intake is er binnen een paar minuten een verpleegkundige die constateert dat het gelukkig een oppervlakkige snee is. Maar moet wel geplakt worden om een litteken te voorkomen (en daar was het mij ook in de eerste plaats om te doen). Met een zuster erbij gebruiken ze plukjes haren aan weerszijden van de wond die zie in elkaar draaien. Druppeltje lijm erop en ziezo: zonder hechtingen wordt de boel op een paar plekken aan elkaar geplakt.
Met een mooie pleister op zijn hoofd waren we in no-time weer terug op het feest en kon Jeroen aan de kinderen zijn verhaal vertellen en zijn pleister laten zien.
Martijn was al een keer bij de huisartsenpost met een gescheurde lip. Jeroen is nu toegevoegd aan de lijst van gewonde kinderen uit de Siriusstraat! 🙂
