Op dinsdag 22 januari 2013 is Poes Pebbles gesteriliseerd. Ze is nu 8 maanden en dus tijd om een stokje te steken voor het eventuele nageslacht van onze Pebbles. Hoe lief kittens ook zijn, ook die worden natuurlijk groot ….
Jeroen en Martijn zouden het liefst wel een nestje willen hebben. Ik heb met ze afgesproken dat mocht ze toch zwanger zijn, de kittens geboren mogen worden. De dierenarts kijkt dit immers als eerste na voordat ze geopereerd wordt.
Ik heb Pebbles ’s ochtends om 09.00 uur weggebracht. Wat een gemiauw onderweg zeg, mmmm …. ze had zich vast een ander begin van de dag voorgesteld. De assistente nam Pebbles meteen mee zodat het afscheid niet te lang zou duren. De dierenarts beloofde me te bellen zodra ze wakker zou zijn.
Rond 12.00 uur werd ik gebeld. Poes was wakker aan het worden en alles was goed gegaan en nee, ze was niet zwanger. Pff, gelukkig maar. Om 14.30 uur heb ik haar samen de kinderen weer opgehaald. Eenmaal thuis ontdekten we pas dat de narcose nog lang niet uitgewerkt was. Ze sprong uit de reismand maar wankelde alle richtingen uit. En ze keek erg lodderig uit haar oogjes. Ach, wat zielig zeg. We hebben een mooi bedje voor haar gemaakt op het kleed, dichtbij haar drinkbakje zodat ze niet ver hoeft te lopen. Ze krijgt veel aandacht van ons en laten haar lekker slapen en bijkomen van de narcose.
Ze probeert eind van de middag op de stoel te springen maar dat mislukt natuurlijk en we moeten oppassen dat de wond niet open gaat. Pech voor poes. ’s Avonds drinkt ze wat en dat is een goed teken. Nou poes, slaap lekker vanavond!
Vandaag gaat het al een stuk beter met haar, die lodderige oogjes zijn nog niet helemaal verdwenen maar ze loopt al wel weer de trap op en af (mmmm, ook niet goed voor de wond dus maar ja, poes wil eenmaal graag bij ons in de buurt zijn). Ze eet weer wat en ze heeft zelfs zin om wat te spelen. En oh wat zou ze graag naar buiten willen. Dat wordt een lange week voor Pebbles want ze mag een week lang niet naar buiten. Dit om een wondinfectie tegen te gaan en om haar goed in de gaten te kunnen houden. Ze neemt dus maar genoegen met het krukje bij de achterdeur. Kan ze in ieder geval naar buiten kijken hoe die vogels zitten te smikkelen van de pindakettingen. Sterk maar lekker aan dan kun je na het weekend weer op rooftocht Pebbles.
En wat schetste mijn verbazing: woensdagmiddag belde de dierenarts om te informeren hoe het met Pebbles ging. Wat een service! Ik heb de dierenarts meteen gecomplimenteerd met het hechten van de wond. Ze heeft het onderhuids gehecht. Op die manier ondervindt de poes het minste last ervan nl.