Vervoer: wist je dat de subway in NY wel 722 mijl (1155 km.) lang is. In Amsterdam ligt 52 km. En deze big apple telt 8 miljoen inwoners.
En dat je ook heel gemakkelijk (via een app) een Ubertaxi kunt bestellen. Je kunt op de app al zien waar de taxi zich bevindt en hij kan jou ook “zien”. Werkt uitstekend en je maakt gezellige praatjes met de chauffeur, behalve wanneer deze uit China komt en zelfs zijn navigatie in het Chinees aan heeft staan.
Veel staten hebben een soort van uitdrukking op hun kentekenplaat staan. New Hampshire: Live Free or Die, Massachusetts: The spirit of America, Flordia: Sunny State (met een plaatje van 2 sinaasappels).
Vooral in New Hampshire is het niet verplicht voor motorrijders om een helm te dragen. Live Free or Die, “zonder helm of dood”…
En wat een slecht wegdek zeg. Grote gaten op de snelwegen, de provinciale wegen en ook in de dorpjes zelf. Je zou je banden er snel op lek kunnen rijden als je niet goed oplet.
En wat een fantastisch mooie vrachtwagens rijden daar zeg. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Op een gegeven moment zeiden de jongens al “mama, pak je telefoon want daar komt er weer een”. En ook allemaal mooi gepoetst en glimmend. Ik zou me daar echt wel een ochtend kunnen vermaken met alleen maar het fotograferen van die auto’s.
Eten en drinken: ons viel het aantal Starbucks en Dunkin Donuts op. Werkelijk op elke hoek van de straat op Manhattan. En die laatste ook werkelijk in de kleinste dorpjes.
Ondanks dat je in de fastfoodketens altijd en gratis refill krijgt, veel Amerikanen toch een Large Soda bestellen.
Ook de koffiebekers (met inhoud) zijn groot, en bij restaurants wordt ook de koffie voorzien van ongevraagde refill. Marco heeft ondanks de enorme hoeveelheden koffie, toch ontwenningsverschijnselen gehad van caffeine gebrek: wel veel koffie dus maar erg slap. Bweeeh.
En het viel ons ook op dat er in Washington heel veel gesport werd en de supermarkten daar veel gezondere producten verkopen (en goedkoper) dan in de Wallmarts. Je komt ogen tekort in zo’n Wallmart. Je zou de soorten cornflakes eens moeten tellen, echt onvoorstelbaar. En de wasmiddelen bijvoorbeeld.
Dieren: we hebben maar 2 poezen gezien tijdens onze hele vakantie. We hebben geen levende Moose gezien (ondanks de vele waarschuwingsborden langs de wegen in de White Mountains) maar wel een dood hert/dear langs de snelweg. Best wel groot moet ik zeggen. Ik riep maar “een dood dear, een dood dear”. De mannen dachten dat ik zei “een dood dier”. haha wat een verwarring.
We zijn dus door aardig wat staten van Amerika gereden. Onderweg maar ook op bv parkeerplaatsen hebben we het number plate spel gespeeld: kijken of we uit alle staten een kentekenplaat konden vinden. We zijn heel ver gekomen:
