Onze laatste vaardag. We moeten de boot maandagochtend om 09.00 uur inleveren. Het is daarom handig om op zondag alvast in Sneek te zijn omdat we het anders de volgende ochtend niet redden om op tijd daar te zijn (bruggen die pas om 08.00 uur opengaat etc.). Lees verder “Bootvakantie dag 7, terug naar Sneek”
Bootvakantie dag 6, rondje varen met Paul en Diana
Vandaag komen Paul en Diana langs om een stuk mee te varen. We hebben ons vaarplan daarom aangepast en blijven 2 nachten in Woudsend liggen. We kunnen geen plekje reserveren dus we willen wel uiterlijk om 15.00 uur terug zijn in de haven. Lees verder “Bootvakantie dag 6, rondje varen met Paul en Diana”
Bootvakantie dag 5, naar Woudsend
De volgende dag hebben we een iets korte route dan gisteren. We varen weer lekker slow door het Friesche landschap alwaar we heel veel paarden zien en ontzettend veel grote boerderijen. Allemaal met hun Boerenprotestvlag aan hun huizen (NL vlag ondersteboven gehangen) vanwege de stikstof problematiek.
Lees verder “Bootvakantie dag 5, naar Woudsend”
Bootvakantie dag 4, naar Heerenveen en Marrekrite ligplaats
Vandaag slapen we uit en doen we wat boodschapjes bij het supermarktje op de kade (de enige ook in dit dorp). Ook weer gerund door iemand van de familie Wester.
Lees verder “Bootvakantie dag 4, naar Heerenveen en Marrekrite ligplaats”
Bootvakantie dag 3, naar Earnewald
Vandaag pikken we Martijn op. Hij komt met de trein naar Grou voor 1 overnachting. Donderdag gaat hij met de trein vanuit Heerenveen weer terug. We hebben ons vaarschema dus wat aangepast.
Lees verder “Bootvakantie dag 3, naar Earnewald”
Bootvakantie dag 2, oefenen en naar Joure
We hebben dus in de jachthaven van de bootverhuur de eerste nacht op de boot doorgebracht. Daar lagen we lekker in de luwte en was er geen deining oid. Samen met de instructeur hadden we gemopperd over een alarm dat afgaat als de motor langzaam draait. Daarom komt er om 8.00 een monteur van de werf (Aquanaut is en werf en verhuur) om de motor iets te tweaken.
Lees verder “Bootvakantie dag 2, oefenen en naar Joure”
Bootvakantie dag 1, aankomst en instructie
Onze boottrip in Friesland is begonnen. Leuk en toch ook wel wat spannend omdat we 0 bootervaring hebben. Onze voorbereiding thuis bestond uit een onderdompeling van vele filmpjes die het internet rijk is. Op een gegeven moment hebben we de site vaarplezier de serie gevonden: 30 filmpjes van ieder 3 minuten met een uitstekende uitleg voor de dummies die nog nooit hebben gevaren.
Lees verder “Bootvakantie dag 1, aankomst en instructie”
Bootvakantie in Friesland
Hier hebben we onze avonturen opgeschreven van onze vakantie in Friesland in 2022 met een flink motorjacht.
Skoda museum
Maandag 2 augustus
Vandaag gaan we weer naar onze volgende bestemming: Praag en maken onderweg een tussenstop bij meneer Skoda. We hebben daar om 11.30 uur een rondleiding geboekt in het museum. Helaas mogen we vanwege Corona niet naar de fabriek zelf waar normaal gesproken ook rondleidingen worden gegeven.
De Tjsechische gids vertelt ons dat zij eerst in dienst was van de Skoda fabriek zelf (samen met nog 11 andere gidsen) maar vanwege Corona zijn zij ontslagen. Er kwamen geen toeristen dus er was ook geen werk meer voor hen. Er zijn nu nog 5 gidsen over die allemaal ZZP’er zijn geworden.
Ze praat goed Engels (wat lang niet alle Tjsechen kunnen, behalve in Praag dan) en vertelt veel over de geschiedenis van de fabriek en de ontwerpers Laurent en Klement.
ŠKODA is één van de oudste autofabrikanten ter wereld. In 1895 werd in Mladá Boleslav gestart met de bouw van fietsen, kort daarna volgden motoren en auto’s.
Sinds 1991 is ŠKODA onderdeel van de Volkswagen Group, één van de meest succesvolle automotive groepen ter wereld. In nauwe samenwerking met de groep bouwt, produceert en ontwikkelt ŠKODA zelfstandig auto’s, alsmede onderdelen, motoren en transmissies.
Skoda (volledige naam Skoda Auto) is een Tsjechische personenautofabrikant en ’s werelds vijfde oudste vertegenwoordiger van de auto-industrie. Hij houdt zich zelf bezig met het ontwerp en de montage ervan, in meer dan honderd landen. Het bedrijf is opgericht door twee ondernemers – Vaclav Laurin en Vaclav Klement. Momenteel is het een dochteronderneming van het Duitse concern Volkswagen Group. Het jaar van zijn verschijning is 1895. Het hoofdkantoor is gevestigd in de stad Mlada Boleslav (Tsjechië).
Pas aan het einde van de jaren 90 van de 19e eeuw veranderde het bedrijf van specialisatie. Dit werd gestart door Vaclav Klement, die als boekverkoper werkte in een winkel in Mlada Boleslav (Koninkrijk Bohemen). Samen met Vaclav Laurin richtte hij een reparatiewerkplaats op die uitgroeide tot een fietsenfabriek genaamd Slavia van Laurin & Klement.
In 1924 kreeg het bedrijf te maken met een verwoestende brand, dus een paar maanden later werd het onderdeel van het Škoda Works-concern, opgericht door Emil Škoda in 1859 in Pilsen. In 1948 werd deze onderneming staatseigendom. In 1991 werd het geprivatiseerd door de Volkswagen-groep en in 2000 werd het haar dochteronderneming
Ze hebben wel 12 logo’s gehad in al die jaren.
In 1933 nam het bedrijf zijn legendarische embleem met gevleugelde pijl over. Het is geïnspireerd door Indiase motieven en ziet eruit als een pijl die naar rechts wijst. Boven de pijlpunt zitten veren, waarmee de Indianen meestal de staarten van hun pijlen aanvullen, zodat ze gemakkelijker door de lucht kunnen snijden en snel vooruit kunnen vliegen. De witte sleuf is een scherp oog en een hoge precisie van de productie, de cirkel is perfectie en de wereldbol.
Regendag
Zondag 1 augustus
Zoals voorspeld regent het heftig deze ochtend. We genieten eerst lekker van het ontbijt: Wat een luxe is dat toch in je vakantie. Heerlijk.
We rijden dus naar het plaatsje Bozkov. En weer zien we nauwelijks of geen Nederlandse auto’s op de weg. Verbazingwekkend want het is een prachtig land. Het is ongeveer een uur rijden en worden langs kronkelige weggetjes geleid en ook door haarspeldbochten. En de wegen zijn vaak van die oplapwegen: gaten die alsmaar opgevuld zijn. Dat is wel een minpunt in Tsjechië. Er zijn wel wat tolwegen (waarvoor je een speciaal vignet voor nodig hebt, die wij gelukkig in NL hadden geregeld, gewoon digitaal aanmelden en betalen). Wel handig want als je nu op een tolweg rijdt dan wordt de auto meteen geregistreerd.
Afijn, als we aankomen regent het nog steeds. Het was even zoeken waar het was want er stonden weer geen borden langs de weg. Pas op het allerlaatste moment zien we waar het is. We krijgen een rondleiding van een Tsjechische vakantiekracht die een bandrecorder tevoorschijn haalt. Huh, kennen jullie die nog, hahahaha.
Ze vertelt haar verhaal in het Tsjechisch en het cassettebandje vertelt een Duitse versie.
We hadden ook een Nederlandse versie tot onze beschikking via een soort portable maar als de Tsjechische verteller er iedere keer doorheen praat en het Duitse bandje start, horen wij niets in onze portables (en de Nederlandse stem is trouwens ook ongelooflijk saai / monotoom om naar te luisteren). We luisteren dus wel naar het Duitse bandje.
Nou, wij vinden de grotten niet zo spectaculair. Weinig kleur en variatie te zien. Veelal bruine kleuren. De grotten vorig jaar op Lanzarote waren veel mooier/kleurrijker.
Na de rondleiding eten we wat op een overdekt terras van een lokaal eetcafe in het plaatsje zelf. Dat smaakt weer goed. Daarna rijden we weer naar het hotel. Inmiddels is het droog geworden zodat we in Hruba Skala besluiten om nog een wandeling te maken met weer fantastische uitzichten. En dit stuk natuur ligt pal naast ons hotel.
’s Avonds eten we weer in het hotel.
Rotsenstad Prachov
Zaterdag 31 juli
Vandaag staat de rotsenstad Prachov op het programma uit het programma Wie is de Mol. Die beelden zaten ook in mijn achterhoofd bij het bedenken naar welk land we op vakantie zouden gaan.
Ook hier is het weer zo dat er nergens borden staan langs de kant van de weg van dit Nationaal Park. Lang leve de Tom Tom die ons weer perfect loodst door het mooie landschap en bochtige weggetjes.
Het maakt onderdeel uit van het Boheems Paradijs. Door de eeuwen heen is hier een uniek landschap ontstaan door erosie. Je vindt in deze regio meerdere rotssteden.
Deze rotsstad ligt ten noordoosten van de hoofdstad Praag in het natuurgebied Český ráj, ook wel bekend als het Boheems Paradijs. Sinds 1955 is het een beschermd natuurgebied, het eerste van Tsjechië. Nergens in Tsjechië is het landschap zo bijzonder te noemen. In oktober 2005 is het Boheems Paradijs uitgeroepen tot UNESCO geopark.
FOTO routes van het plattegrondje erbij doen
Wauw wat is dit mooi zeg. Het is wel even trappen klimmen maar daar krijg je echt fantastische uitzichten voor terug. FOTO –
Bij het eerste uitzichtpunt herken ik meteen de locatie van een aflevering van WIDM en ik app Martijn meteen, zo enthousiast ben ik. Ik zie de beelden van die aflevering dan ook levendig op mijn netvlies. Er stonden toen 3 teams bovenop diverse uitzichtpunten en die moesten een droom of een zin doorgeven aan een volgend team en dat team moest daar dan weer een tekening/schilderij van maken. Vervolgens moest team 3 dan raden wat deze tekening/schilderij moest voorstellen (een soort zinnetjes doorfluisteren waarbij je van te voren al weet dat er natuurlijk iets heel anders uitkomt dan wat de eerste persoon ooit heeft gefluisterd).
En we zien ook heel wat waaghalzen die zich al klimmend op die rotsen naar boven hijsen. Wel veilig aangelijnd maar het zijn echt gewoon steile rotsen. En we zien net zoveel vrouwen als mannen klimmen hoor. Wat een sportief volkje.
– FOTO –
Zoals al eerder gezegd hebben veel Tsjechen hier een klein hondje. Ook hier in het Park van Prachov lopen er echt veel van die vrouwen (en ook mannen) met die hondjes. Liefst nog met een roze halsband en een strikje in het haar. En ja hoor, we hebben er nu 1 op de foto gezet. Omdat die beestjes natuurlijk niet die grote treden kunnen klimmen, nemen ze dan die hondjes dus op de arm.
Dit Nationaal Park is echt een bijzonderheid. Zoveel van die gigantische rotsen en iedere route verrast ons weer. Je kunt diverse routes volgen. Wij hebben wat routes gecombineerd en hebben uiteindelijk bijna 6 uur gewandeld/geklommen/gedaald. Het was zeer de moeite waard!
FOTO
Niet te geloven, opeens zien we Juano lopen. Daniella had wel geappt dat zij ’s middags ook naar dit Nationaal Park zouden gaan maar we hadden niets afgesproken en toch zagen we elkaar weer. Miran zei al “het lijkt wel of we jullie stalken :-)”.
Al met al hebben Marco en ik wel 6 uur gelopen, geklommen, gedaald, gezucht en gezweet vandaag. We hebben diverse routes gecombineerd en trakteren onszelf op een soort goulash met knodeln na afloop. Dat fietst er wel in. We zijn bekaf.
Omdat we laat hebben gegeten vanmiddag einden we met een soort flamkuchen (huh, een gefrituurde versie hier in Tsjechië……. Met ketchup en geraspte kaas, hahahah). Die valt toch nog zwaar op de maag.
We hangen die avond nog lekker in de tuin van het hotel in de loungeset en schrijven dus aan deze blog.
Morgen is er slechter weer voorspeld (koeler en ook wat regen). We willen dan naar de grotten van Bozkov gaan.
Naar Hruba Skala
Vrijdag 30 juli
Ons verblijf in het eerste hotel zit erop. Vandaag reizen we naar onze 2e bestemming in Hruba Skala via de 5e grootste stad van Tsjechië, genaamd Liberec. We drinken wat op een terras op het vrolijke pleintje – FOTO en kijken naar enkele bruidsparen die daar na elkaar arriveren om te gaan trouwen in het raadhuis – FOTO.
We zien enkele mooie vrouwen lopen in deze stad maar toch ook veel gezette mensen. Wij dachten dat er in Tsjechië alleen maar mooie mensen woonden, haha.
We maken een rondje door dit stadje met behulp van een plattegrond die we bij het VVV kantoortje hebben gehaald. Mooie gebouwen (o.a. een badhuis) en ai een locomotief die voor het Technik museum staat met een hele foute naam….. FOTO
Na ons uitgebreide ontbijt van die ochtend, hebben we een lekkere koek bij een bakkertje gehaald en peuzelen die op op een bankje. Daarna stappen we weer in onze broom en rijden we naar het ski gebied Jested (alweer de Belgen op een camping verblijven). Het is wat onduidelijk hoe we naar de gondelbaan kunnen lopen vanaf het parkeerterrein want het valt ons op dat er nergens grote borden of affiches hangen van de toeristische attracties. Blijkbaar vinden ze dat niet nodig….
We hebben trouwens nog maar heel weinig buitenlandse toeristen gezien hierop de weg of bij de attracties. Nog geen handvol Nederlanders gezien op de weg hier. Gek hoor maar ja, je hoort nauwelijks mensen die naar dit land op vakantie gaan (ja, wel naar Praag maar verder niet dus).
Het is een prachtige natuur overal waar je maar kijkt. Kleine dorpjes, weidse uitzichten, vaak slechte wegen met heeeeeel veel bochten 🙂
Ik dwaal af. We gaan dus met de gondelbaan naar boven en zijn in no time boven op de berg Jested. De berg ligt op 1000 meter hoogte. Een klein ski gebiedje. En bovenop die berg staat een hotel-restaurant met een televisietoren.
De architect van het hotel heeft er in 1969 nog een prestigeprijs voor gewonnen. En de gondelbaan is in 1933 gebouwd. FOTO
En we zien ook best wel wat mensen die fietsend de berg op zijn gegaan en…… zelfs lopend. Pfffffff En je kon ook als je boven op de berg was met een stepje naar beneden gaan. Wat een waaghalzen zijn die Tsjechen toch. En ook gewoon weer als gezin he, hebben we gezien.
We genieten van de prachtige uitzichten en ga naar een uurtje weer met de gondelbaan naar beneden. Je kunt boven zelfs een soort Mountain steps huren en daarmee afdelen. Nou, die uitdaging laten wij aan ons voorbij gaan hoor. Maar we zien toch enkele gezinnen die dit doen. Sportief zeg!
En Patrick appt trouwens of we buurman en buurman al hebben gespot. Dat blijkt dus een Tsjechische oorsprong te hebben. Later in Praag zien we eindelijk twee pluchen exemplaren welke op de app zetten naar Patrick.
We rijden naar ons tweede hotel in de plaats Hruba Skala: Hotel Stekl – FOTO – en pal naast het hotel begint een wandelpad (net als vorig jaar bij onze camping in Luxemburg). We lopen een kleine route en verbazen ons weer over de schoonheid van de prachtige natuur hier. De rotshoeveelheid is echt gigantisch. Je loopt constant door kloven en die rotsen rijzen dus om de haverklap omhoog. Vooral mooi omdat wij dat in NL natuurlijk niet hebben. FOTO –
Omdat dit hotel best wel afgelegen ligt van dorpjes, eten we die avond in het hotel zelf. Voor Tsjechische maatstaven is dit een dure maaltijd: voor ons valt het wel mee. We betalen iets van 100 euro (bijna 2000 kronen). We blijven nog even in de tuin zitten om aan het blog te schrijven en zoeken toch vroeg ons nest op. Morgen gaan we naar de rotsenstad Prachov. Nou, we worden bijzonder verrast hoor. – FOTO –
Met Danielle en Idris wandelen
Donderdag 29 juli
We hebben tussen 12.00 en 13.00 met de Belgen afgesproken in Hrensko. Marco en ik hebben die ochtend een mooie wandeling gemaakt naar de Pravika Brana en het Valkennest. Een mooie route die langzaam omhoog voerde met mooie uitzichten. We zagen ook veel gezinnen met echt kleine kinderen. Daar waren wij best verbaasd over. Dat zou je in Nederland niet snel zien. Ze zijn toch echt wel sportief hoor die Tsjechen. We zien ook veel mensen fietsen (de vele bergen op en af). En dat zonder E-bike! Petje af hoor.
En ook wel gevaarlijk vinden wij want fietspaden zoals in NL die kennen ze hier niet. We hebben zelfs een enkeling zien fietsen langs de snelweg. Echt gevaarlijk hoor.
Het weer is perfect voor de wandeling (graadje of 23 met wat zon en wat wolken). In de nacht koelt het af naar een graad of 14. Geen klamme nachten dus: heerlijk.
En we zien op onze wandeling opvallend veel mensen met een hondje lopen. Veelal kleine honden valt ons op. Nou, die honden zullen vast niet dezelfde leeftijd halen als Hollandse honden met al die steile hellingen (14%). En er was ook een mopshondje die ontzettend zat te hijgen en die hebben we de bijnaam de gromhond gegeven.
Rond 13.00 uur zien we de Belgen die een parkeerplaats zoeken. Daarna lopen we gezamenlijk naar de ingang van het Nationaal Park om eerst een stukje te wandelen en waar we verderop met de gondelbootjes verder varen door dit gebied. Helaas is de tweede bootverbinding gesloten dus dat stukje zien we nu niet helaas.
Na ons boottochtje eten en drinken we wat bij een typisch Tsjechisch stalletje zoals we er nog velen zullen tegen komen – FOTO –
De jongens hebben grote trek en proeven steeds meer stukjes van het broodje warme kaas van Daniella. Daarom nemen ze zelf ook nog maar een extra broodje, Ze gaan het zelf bestellen en dat is natuurlijk hilarisch omdat de verkoper geen Duits of Engels spreekt en de jongens geen Tsjechisch. Maar natuurlijk lukt het ze om wat te bestellen.
Het wordt een gezellige middag en Juano en Miran kun je er prima bij hebben.
De Belgen noemen de Nederlanders trouwens de Jahoren omdat we blijkbaar vaak “ja hoor” zeggen. Marco en ik moeten daarom lachen maar de komende dagen betrap ik mezelf erop dat ik inderdaad ook regelmatig “ja hoor” zeg :-).
Miran vond het wel wat ver lopen en uiteindelijk hebben ook zij de hele tocht wandelend afgelegd. Marco en ik hebben iets van 20 km gelopen vandaag. Toen we terug kwamen in het hotel mochten we de sauna en het zwembad nog een uurtje gratis gebruiken. Dat vonden onze spieren een uitstekend idee. En ’s avonds trakteren we onszelf op een lekker etentje in het hotel.
Reis naar Jetrichovic
Woensdag 28 juli
Vandaag om 06.00 uur ging de wekker om op weg te gaan naar Jetrichovic (klein Zwitserland) in Tsjechië. We hebben dit pas afgelopen zondag bedacht omdat ik nog niet wilde vliegen in deze Coronatijd. Martijn is net terug gekomen uit Albufeira, Portugal en heeft waarschijnlijk onderweg in het vliegtuig Corona opgelopen.
Afijn, hij is in quarantaine gegaan op zijn kamer en werd op zijn wenken bediend met eten en drinken en tussendoortjes. Geen slecht vervolg van zijn vakantie :-).
Daarom hebben wij besloten om toch met de auto op vakantie te gaan. Eerst dachten we aan Nederland of België maar door de heftige overstromingen in België gooide dat roet in het eten. Toen kwam Noord Duitsland en de Duitse waddeneilanden als ideetje naar boven maar als we dan met de auto zouden gaan, zou het ook wel leuk zijn om een land te bezoeken waar we nog niet eerder waren geweest voor het echte vakantiegevoel. En zo kwamen we erop om naar Tsjechië te gaan. Maar ja zou dat wel lukken met onze enige echte Hyundai I-10. We wagen het erop. De weg voert ons het grootste gedeelte via Duitsland en bedroeg 787 km naar ons eerste hotel.
De reis verliep voorspoedig hoewel we onderweg nog wel even twijfelde aan de auto omdat we een vreemd geluid hoorden. We zijn toen even gestopt bij Eine Tankstelle om alle banden te controleren omdat we het idee hadden dat daar het vreemde geluid vandaan kwam. Tja, er was niets te zien of te voelen dus toch maar op de Autobahn op gereden. Daar kwamen we erachter dat het wel aan het wegdek moest liggen. In Duitsland bestaat de snelweg uit zgn. Blokken beton en niet uit 1 stuk asfalt. Want zodra we een klein stukje op asfalt reden, hoorden we geen gek geluid. Hmmm…… We zijn inmiddels al een paar dagen in Tsjechië als ik dit schrijf en de auto doet het nog steeds :-).
En Marco heeft bij de eerste Tankstelle nog een paar Apple oortjes gevonden. Nou die kosten toch snel zo’n130 euro. Niemand in de buurt dus hij heeft ze maar mee genomen. Wat zal degene die ze is verloren balen zeg.
Ons eerste hotelletje is een wellness hotel in het plaatsje Jetrichovich (een km of 20 over de grens met Duitsland). Nou ja, een plaatsje mag je het niet noemen, het is gewoon een gehucht met een paar huizen en wat bouwvallen. Echt waar hoor, sommige huizen zijn zo verwaarloosd dat het wel spookhuizen lijken. En sommige huizen hebben ook een enorme rotzooi in de tuin liggen (oude tuinstoelen of stukken hout of oud gereedschap). Dat hebben we in onze laatste Amerika reis (in het White Mountains) ook wel gezien.
We eten de eerste avond in het gehucht in een eetcafe. Er zitten alleen maar Tsjechen in dit cafe en dat zijn voornamelijk mensen die overdag gehiked of gefietst hebben. We lachten ons rot om de prijzen op de menukaart en komen erachter dat de bediening nauwelijks buitenlands spreekt (en wij nauwelijks Tsjechisch dus). We eten ons buikje rond voor een habbekrats (8 euro voor een lekker bordje schnitzel met kartoffelsalad bijv). en lopen nog een rondje om nog wat beweging te krijgen na deze “autodag”.
Morgen hebben we met de Belgen (Daniella, Idris, Juano en Miran) afgesproken omdat die stomtoevallig ook vakantie vieren in Tsjechië en niet eens zo ver bij ons vandaan. Hoe leuk is dat?
Vakantie in Tsjechië
In Corona tijd op vakantie gaan, waar ga je dan naar toe? Stel dat in een land er een uitbraak is en je niet meer terug kunt vliegen. Dan is het toch handig om met de auto te gaan? Zo zaten we te denken en kwamen we uiteindelijk op Tsjechië als vakantiebestemming. Niet te ver met de auto ook en hele mooie natuur (Marly had het bij Wie is de Mol gezien).
Hier vind je ons reisverslag van die vakantie.
USA: wistjedatjes en dingen die ons opvielen
Vervoer: wist je dat de subway in NY wel 722 mijl (1155 km.) lang is. In Amsterdam ligt 52 km. En deze big apple telt 8 miljoen inwoners.
En dat je ook heel gemakkelijk (via een app) een Ubertaxi kunt bestellen. Je kunt op de app al zien waar de taxi zich bevindt en hij kan jou ook “zien”. Werkt uitstekend en je maakt gezellige praatjes met de chauffeur, behalve wanneer deze uit China komt en zelfs zijn navigatie in het Chinees aan heeft staan.
Veel staten hebben een soort van uitdrukking op hun kentekenplaat staan. New Hampshire: Live Free or Die, Massachusetts: The spirit of America, Flordia: Sunny State (met een plaatje van 2 sinaasappels).
Vooral in New Hampshire is het niet verplicht voor motorrijders om een helm te dragen. Live Free or Die, “zonder helm of dood”…
En wat een slecht wegdek zeg. Grote gaten op de snelwegen, de provinciale wegen en ook in de dorpjes zelf. Je zou je banden er snel op lek kunnen rijden als je niet goed oplet.
En wat een fantastisch mooie vrachtwagens rijden daar zeg. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Op een gegeven moment zeiden de jongens al “mama, pak je telefoon want daar komt er weer een”. En ook allemaal mooi gepoetst en glimmend. Ik zou me daar echt wel een ochtend kunnen vermaken met alleen maar het fotograferen van die auto’s.
Eten en drinken: ons viel het aantal Starbucks en Dunkin Donuts op. Werkelijk op elke hoek van de straat op Manhattan. En die laatste ook werkelijk in de kleinste dorpjes.
Ondanks dat je in de fastfoodketens altijd en gratis refill krijgt, veel Amerikanen toch een Large Soda bestellen.
Ook de koffiebekers (met inhoud) zijn groot, en bij restaurants wordt ook de koffie voorzien van ongevraagde refill. Marco heeft ondanks de enorme hoeveelheden koffie, toch ontwenningsverschijnselen gehad van caffeine gebrek: wel veel koffie dus maar erg slap. Bweeeh.
En het viel ons ook op dat er in Washington heel veel gesport werd en de supermarkten daar veel gezondere producten verkopen (en goedkoper) dan in de Wallmarts. Je komt ogen tekort in zo’n Wallmart. Je zou de soorten cornflakes eens moeten tellen, echt onvoorstelbaar. En de wasmiddelen bijvoorbeeld.
Dieren: we hebben maar 2 poezen gezien tijdens onze hele vakantie. We hebben geen levende Moose gezien (ondanks de vele waarschuwingsborden langs de wegen in de White Mountains) maar wel een dood hert/dear langs de snelweg. Best wel groot moet ik zeggen. Ik riep maar “een dood dear, een dood dear”. De mannen dachten dat ik zei “een dood dier”. haha wat een verwarring.
We zijn dus door aardig wat staten van Amerika gereden. Onderweg maar ook op bv parkeerplaatsen hebben we het number plate spel gespeeld: kijken of we uit alle staten een kentekenplaat konden vinden. We zijn heel ver gekomen:
USA: Washington
Washington DC donderdag 24 t/m zondag 26 augustus
We rijden vanuit Lancaster op ons gemak naar Washington. We gaan via Baltimore zodat we daar ook nog een glimp van opvangen.
Vandaag leveren we de auto weer in want in Washington maken we toch weer gebruik van de metro.
Dit keer overnachten we in het Hyatt Place hotel en wel op de tiende verdieping. We hebben dit hotel uitgekozen omdat het dicht bij een metrostation ligt. In de omgeving van dit hotel is niet veel te zien/te doen. We gaan die middag meteen de stad om het Witte Huis te bezichtigen. We willen niet teveel zien want voor morgen hebben we een fietstour geboekt met een gids langs de highlights.
USA: Lancaster, Amish en Hershey pretpark
Lancaster Amish tour en pretpark Hershey: dinsdag en woensdag 21 en 22 augustus
We rijden vandaag naar Lancaster. Marco en ik willen graag wat van de Amish cultuur zien/horen. De jongens zijn hier niet in geïnteresseerd.
Vandaag ongeveer 4 uur gereden vandaag (korte reisdag). Als we aankomen in ons hotel (met cosy schommelstoelen op de veranda) begint het te regenen. De temperatuur blijft goed maar wel hebben we een aantal keer wat fikse regenbuien gehad.
De jongens blijven in het hotel en gaan nog even zwemmen. Marco en ik gaan naar een de Central Market van de Amish. Die valt wel tegen, het is gelegen in een mooi oud gebouw maar het zijn allemaal vaste kramen die er hetzelfde uitzien alleen allemaal wat andere waar verkopen; veelal lokale etenswaar. OK, die kunnen we ook afvinken van ons lijstje.
USA: Watkins Glen
Watkins Glen State Park: Zondag en maandag 19 en 20 augustus
Vandaag een lange reisdag (iets van 7 uur) van Albany White Mountains naar Sayre in New York State (net op de grens met Pennsylvania).
We hebben inmiddels een nummerplatenapp geïnstalleerd op onze telefoon. Hier kun je alle nummerplaten afvinken uit alle 52 staten die je onderweg tegenkomt. Het houdt ons allemaal actief bezig. We hebben al 28 staten gespot. En bij iedere nummerplaat geeft de app nog wat funfacts weer.
Het is zondag en lekker rustig op de weg. We rijden het eerste gedeelte over lokale wegen komen ook nog door de Green Mountains (kleine broertje van de White Mountains zeg maar). Ook hier weer veel vervallen dorpjes. Soms blijven de verrotte huizen gewoon leeg achter en ook zien we een paar verlaten tankstations die in vervallen staat zijn achtergebleven.
USA: New Hampshire, White Mountains
New Hampshire: White Mountains, Albany: Donderdag, vrijdag en zaterdag 18 augustus
We komen aan bij onze geboekte accommodatie van Hutopia: een compleet ingerichte tent met sanitair. Mooi aangelegd met een eigen fireplace tussen de bomen. We halen wat pizza bij de foodtruck en maken ’s avonds een kampvuurtje. Lekker cosy.
De volgende dag ontbijten we met veel te dure croissants van de camping en gaan daarna op pad met de auto: scenic roadway Kancamagus. Onderweg stoppen we een aantal keren om naar diverse watervallen te kijken. Overal staan borden dat je NIET mag zwemmen binnen 500 feet van de watervallen. En zie daar: een paar “stoere” kinderen springen van een rots in het koude water. Pff dat hebben ze vast eerder gedaan. Wij vinden het erg gevaarlijk maar zoals de nummerborden hier in New Hampshire aangeven “live free or die”. Iedere staat heeft zo zijn eigen “spreuk” op zijn nummer bord staan. Ik heb ook een nummerbord gezien met “oh dear, new hampshire”. Die vond ik erg leuk.