Auteur: Marly

Geplaatst op

Schotland, Military Tattoo

Maandag 7 augustus
Vandaag onze 1 na laatste dag in Schotland want morgen brengt de boot ons weer terug naar IJmuiden.

Vandaag klimmen we een berg op, aan de rand van Edinburgh en dicht bij onze accommodatie. Ik had al gelezen dat je vandaar uit een prachtig uitzicht op het kasteel hebt. En weer een zonnige dag afgewisseld met wat wolkjes. 

De klim valt alles mee als we het vergelijken met onze eerder gemaakte wandelingen hier in het land. Bovenop de berg worden we weer getrakteerd op prachtige uitzichten. Het kasteel is toch wat verder weg dan we dachten maar niettemin genieten we weer van de stad en de natuur eromheen.

Weer terug beneden gaan we naar de World Press Photo tentoonstelling die hier toevallig is. Het valt ons op dat er ook dit jaar weer veel trieste foto’s te zien zijn. Vroeger had je nog een categorie Sport, Dieren etc. maar nu zijn er veel oorlogsfoto’s en schrijnende gevallen foto’s te zien.

“Thuis” lekker opgefrist en wat gegeten en daarna lopen we door over de Royal mile voor onze laatste souvenirs (sokken voor de jongens, een schotse ruit paraplu en 2 heerlijke doosjes eigengemaakte fudge. Deze bakker maakt alleen maar fudge in allerlei smaken (met pindakaas, marsepein, pure chocolade, cheescake, pistache en noem maar op). Mmmmmm, dat wordt smullen thuis (1 bakje voor Laura en ook 1 voor onszelf). 

We lopen nog lekker door en genieten op een terrasje na van onze vakantie. Het blijkt de oudste pub van Edinburgh te zijn en we besluiten daar dan ook maar onze avondmaaltijd te nuttigen: steak-ale-pie. Alweer smullen geblazen. Dat is toch zo lekker in Schotland en Engeland: lekker eten in een pub waar je jong en oud door elkaar ziet zitten. 

Nou en dan verheug ik mij de hele dag al op de Military Tattoo van vanavond. We zijn warm aangekleed want de tribunes staan buiten voor het kasteel opgesteld. Deze kaartjes hadden we thuis al gekocht en dat is maar goed ook want alles is uitverkocht. Sterker nog: we kregen al een mail van de organisatie met de verkoop van de tickets voor 2024. 

We installeren ons bovenaan en kijken hoe al het publiek binnenstroomt en zien nog wat militairen oefenen op hun drumwerk. Marco neemt nog maar even een shotje whisky (ook hier staat weer een standje). 

Uit het kasteel komen plots allemaal mensen die toch wel enigszins deftig zijn gekleed en enkele heren lopen in een militair uniform. Blijkbaar hebben zij gedineerd in het kasteel. Zij nemen hun intrede in de royal lodge. 

Ineens komt er een zwarte auto het kasteel uitrijden en komt het Engelse volkslied uit de speakers. Het publiek gaat en masse staan (hand op het hart) en zingt mee. Het is prins Andrew die uitstapt en ook plaatsneemt in de royal lodge. Toch leuk dat wij dat nou net deze avond meemaken.

En ja hoor, dan begint het spektakel. Honderden doedelzakkers in vol ornaat treden al spelend binnen. En op het kasteel branden de fakkels en zie je Storytelling 2023 staan. De hele avond zien we diverse lichtshows zich afspelen op het kasteel: werkelijk sprookjesachtig.

Wij zijn heel erg onder de indruk, Marco ook en dat had hij niet verwacht vertelt hij later. Het is de muziek die ze met z’n allen maken, het onbekende voor ons en de show die ze ervan maken. Ze maken al spelend diverse figuren op het podium waarbij ze dus allemaal door elkaar lopen maar echt zo strak geregistreerd. Ik maak dan ook de hele avond wel diverse flimpjes.

Daarna komen er diverse landen optreden al dan niet met doedelzakken. Soms modern met viool en gitaarmuziek erbij en ook een Caribische groep treedt op.

Maar het meeste indruk maken toch wel iedere keer de doedelzakkers in vol ornaat.

Op een gegeven moment treedt het Zwitserse team op in hun militaire uniform en hun geweren. Ook weer een strak geregistreerd optreden met veel strakke figuren en waarbij zij ook hun geweren gebruiken (niet afschieten maar wel omhoog richten, terug in de houding en dat alles allemaal tegelijk, niemand die een fout maakt). Zeer indrukwekkend en het is dan ook helemaal stil op de tribunes. 

Vele ohs en ohs en hard applaus toen zij klaar waren. We hebben genoten van een fantastische avond. Het was de 80 pond pp meer dan waard. Heel mooi om dit meegemaakt te hebben. De afsluiting bestaat uit een optreden van alle deelnemers samen. Een mooiere afsluiter konden wij ons niet wensen.

Dingen die ons zijn opgevallen in Schotland:

  • Smalle wegen (de zgn provinciale wegen) met zijn vele passways om je tegenligger te laten passeren.
  • De vele vele schapen (veel met zwarte poten en zwarte kop en een lange staart).
  • Het slechte wegdek
  • Grappige verkeersborden (oudere mensen over laten steken, “hidden dip”, op een hondenuitlaatveldje “er is geen poepfee dus graag zelf opruimen”, wegomlegging met de toevoeging “our appologies for the inconvenience”)
  • Accent van sommige Schotten lastig te verstaan
  • Aardige Schotten
  • Veel kilts en kiltkleermakers in ieder dorp.
Geplaatst op

Schotland, in Edinburgh

Zondag 6 augustus
Het appartementje is niet groot. We moeten trouwens eerst wel 6 trappen op klimmen in zo’n oud traphuis met stenen treden. 

Keuken, kleine woonkamer, wc, douchekast en een slaapkamer. Er staat niet eens een eettafel. Ik vraag mij af of hij/zij altijd met het bord op schoot eten dan.

En de douchekast is ook heel apart. Je doet een deur open en je ziet werkelijk alleen maar een douchekuip met een douchegordijn, haha.

De bewoner houdt ontzettend van films: veel filmposters, veel DVD’s en zelfs een legoset van de sitcom van Seinfeld. Echt herkenbaar.

We zijn zaterdagavond naar de zee gelopen en hebben daar nog wat gegeten. Edinburgh is mooi gelegen: aan een diepe zeebaai en je bent in no time op het platteland. De stad is doordrenkt van mooie oude gebouwen. 

We dompelen ons zondag onder in het gedruis van de vele vakantie- en festivalgangers. Ongelofelijk hoeveel mensen er in het centrum lopen. Het lijkt wel op Koningsdag in Amsterdam.

Vandaag is het Culturele festival geopend en daardoor is het dus extra druk maar dat wisten we van tevoren. Een hele maand vol cultuur (filmweek, boekenweek, culturele week en een muziekweek). Hier staat Edingburgh ieder jaar in augustus om bekend.

Er zijn dan ook vele straatartiesten te zien en dat maakt het ook heel sfeervol.

We luisteren naar diverse bandjes en kijken naar artiesten die vol Engelse humor hun act weergeven en om geld vragen op een ludieke manier (take out a 20 pound biljet out of youw wallet en give me the rest please). Of write a complaint on a 20 pound biljet and I assure you I will take serious notice of it tonight, hahaha. Echt leuk hoe ze het brengen.

Van een Engelsman die klunzig overkomt maar uiteindelijk wel met 1 been balanceert op een koord en daarbij jongleert met een mes, een appel en nog een voorwerp tot een Amerikaan die diverse trucjes met zijn basketballen deze act met humor aankleedt. 

En we kijken nog (in een regenbui) naar een concert wat klassiek begon en steeds poppy-er wordt. Ook hier maakt de dirigent weer grapjes over het weer en daardoor blijft het publiek toch aandachtig luisteren.

We besluiten even te schuilen in een pub met een heerlijke nacho-chili schotel. Ik zit trouwens met mijn zonnebril op in de pub omdat mijn oogontsteking er niet uitziet. Beetje vreemd maar ach er zijn genoeg bekende artiesten die altijd een zonnebril dragen denk ik dan maar. 

We struinen de Royal Mile af die eigenlijk grotendeels bestaat uit souvenirshops en laten we er daar nou net nog wat van willen inslaan. 

Tussendoor vergapen we ons aan de prachtige oude gebouwen in the Old Town.We eindigen de avond bij een stand-up comedy show. Helaas praat de man te plat Engels waardoor we maar 25% meekrijgen van de grappen. We zijn ooit in Londen ook eens bij een show geweest maar die Londenaren praten natuurlijk heel mooi Engels. Afijn, er hing een gezellige sfeer en dat hebben we ook nu ook geproefd zeg maar.

Geplaatst op

Schotland, Highlandgames in Newtonmore

Zaterdag 5 augustus
Ook weer zoiets wat je echt meegemaakt moet hebben als je in Schotland bent.

Half september heb je de landelijke highglandgames in Breamer waar ook de Schotse royalties bij aanwezig zijn en in de zomermaanden heb je in heel wat plaatsen dus een lokale highlandgame wedstrijd. 

Onze reisroute heeft ons naar Newtonmore geleid. Helaas gaat het ’s middags regenen. De organisatie vertelt nog dat het in al die 50 jaar nog nooit geregend heeft op deze dag. Maar toch zijn er heel lokale en regionale bezoekers en we horen ook Nederlanders en Belgen om ons heen. 

Ik loop in de regen met mijn zonnebril op want mijn oog is behoorlijk ontsierlijk en is ook weer op gezwollen. 

We genieten volop van de ouderwetse spelen hier. En de deelnemers lopen allemaal in kilt. Maar ook de bezoekers. Echt traditioneel hoor. En ook allemaal weer per familie een eigen kleurenpatroon kilt.

Er wordt kogel gestoten. Er wordt paal geworpen (die paal moet dan eerst rechtop staan dan moet ie op 12.00 uur worden geworpen, hij mag dus niet achteruit of opzij vallen want dan telt je worp biet meer. Andy, Allen en Harry zijn de favorieten en worden goed aangemoedigd door het publiek. 

Een soort hamer werpen (Scott toss) en een gewicht aan een ketting werpen over een lat. Die lat werd dan iedere keer weer hoger gelegd.). Zo leuk om dit in het echt te zien. Dat kennen wij natuurlijk helemaal niet dus wij vinden alles prachtig.

Er staat zelfs een whisky standje op het terrein waar je voor 5 pond mag proeven van meneer Dalwhinnie. Marco kent het merk ook. Uiteraard maken we weer een praatje en ze zijn zo aardig om ons 2 glaasjes met hun eigen opdruk te geven. Heel attent. Goede merchandise, daar zijn ze wel goed in maar ze zijn ook echt vriendelijk hoor.

Maar het feit alleen al dat er zo’n standje staat is toch weer typisch Schots. We hebben wel het idee dat er in dit land heel wat afgedronken wordt.

We kijken ook nog een tijdje naar de Schotse danseressen. Toevallig zijn we thuis de serie The Outlander aan het kijken (nou ja toevallig……). Deze serie speelt zich 250 jaar geleden in Schotland af en deze dansjes, weten we dus, zijn heel traditioneel.

Dan is er ’s middag nog een hill race. Diverse renners (iedereen mag zich opgeven) en die rennen letterlijk een berg waarbij ze door een rivier moeten en 8 mijl moeten rennen. En degene die als laatste naar boven rent, gaat het ons inziens niet redden. Maar dat is het wel het leuke van deze middag: hij is van en voor iedereen. Nou, we wachten de uitkomst van deze race niet meer af want we willen nog verder afreizen naar Edingburgh.

Ook is er eind van de dag hier nog een haggis eetwedstrijd (soort frikandellen wedstrijd). Maar ja die slaan we toch echt over. Was wel geinig geweest om dat te zien.In de regen vervolgen we onze reis naar Edingburgh. Het is druk op de weg en komen rond half 7 aan. Hoofdstad en eindpunt van onze reis. We logeren in een appartement via Airbnb.

Geplaatst op

Schotland, Balmoral Castle

Vrijdag 4 augustus
Eerst mijn oog weer goed schoonmaken en antibiotica erin aanbrengen. Toch wel pijnlijk die ontsteking. Afijn, het is niet anders.

In NL hadden we al tickets gekocht voor een bezoek aan het Balmoral kasteel waar de royals een vakantie kasteel hebben. We rijden via een mooie toeristische route daar naartoe. Dat betekent dus weer schapen, verre uitzichten over de bergen met veel groen, huisjes die pal langs de weg staan, smalle weggetjes waar je elkaar op passing ways kunt passeren: goed opletten of er dus tegenliggers aankomen. Het werkelijk een prachtige route met al die groene landschappen. En het gaat aardig op en neer: soms hebben we hellingen van 20%. Dat is goed slikken en uitkijken dus. 

We komen zelfs door een skigebied: de sneeuwschuivers staan al klaar (of staan er nog, haha). We zien sleepliftjes en pistes liggen. Echt gek als je dat in de zomer ziet. Nou ja een Schotse zomer dan.

Na 5 kwartier komen we aan bij Balmoral. Onze verwachtingen hoog gespannen. Maar het kasteel valt een beetje tegen voor kasteelse begrippen dan. Het is kleiner dan we hadden gedacht. Kun je nagaan. Hoe verwend we al zijn met al die grote kastelen in Schotland om je heen.

En wat blijkt: we mogen alleen maar in de balzaal een kijkje nemen. Deze hangt dan wel weer vol met foto’s van de royal familie dus dat is wel heel leuk.

Wij hadden gedacht dat we wel meer zouden mogen zien maar niet dus. Nou dan maken we buiten de route maar af. Er zijn diverse kleine routes te belopen. Na 2,5 uur en een versnapering is het welletjes en rijden we naar het dichtbijelegen plaatsje Ballateral voor een lunch. Weer een typisch Schots dorpje met wat horeca, wat B&B’s etc. en een kerk natuurlijk.

Dit is onze laatste avond op de camping in de leuke pod. Ook alweer een goede aanraden om je accommodatie te boeken. 

En in plaats van Grantown on Spey noemen wij het plaatje spottend granny town on Spey. Naast de camping zit een bejaardenhuis en er lopen opvallend veel oude mensen rond hier.Het valt ons trouwens ook op dat ook hier wel wat horeca en winkeltjes zijn gesloten. Vast ook door Corona gekomen. Toch is het een leuker plaatsje dan bijv. Aviemore. Daar vind je heel veel outdoorwinkels en horeca maar daar heerst geen sfeer.

Geplaatst op

Schotland, rendierendag

Donderdag 4 augustus (miezerige dag met af en toe een opklaring)
Vanmiddag hebben we een tochtje geboekt met de rendierhoudsters. Gegarandeerd succes zeggen ze hier dat je rendieren ziet.

Maar eerst gaan we op zoek naar een huisarts omdat mijn rechteroog is ontstoken. Wat na telefoontjes worden we naar een opticien geleid in het plaatsje Aviemore, genaamd David Veen. Nou 3 x raden waar zijn roots liggen. Zijn opa kwam uit Friesland vertelt hij. Hij spreekt zelf echter geen NL meer. Hij heeft een tijdje in Zuid Afrika gewoond maar vanwege de politieke situatie is hij naar Schotland verhuisd waar 1 van zijn ouders vandaan kwam.

Hij schrijft een recept uit voor antibiotica en we rijden weer terug naar de camping om in de middag vervolgens weer richting Aviemore te rijden voor onze rendierentocht.

Bij aanvang miezert het nog maar zodra we aankomen in de vallei is het droog. En wat worden we verrast zeg: iets van 30 mannetjes en 2 kalfjes heten ons daar welkom. Er worden instructies gegeven door de herderinnen om de dieren niet aan te raken. Een aanraking betekent in rendierentaal “back off”.  

De rendieren zijn dus niet echt wild maar ze krijgen wel alle ruimte in de bergen om zichzelf te bedruipen. De vrouwtjes hebben in het voorjaar kalfjes gekregen en zij zijn de bergen in getrokken om de kalfjes te zorgen/op te voeden. De mannetjes zijn in de vallei achter gebleven en krijgen 2 of 3 x per dag wat voer van de herders en hun bezoekers dus.

Wie wil mag zijn hand openhouden om zo de rendieren eruit te laten eten. Nou dat wil ik natuurlijk wel. Ze hebben alleen een ondergebit en bovenin hebben ze iets van 1 groot bot zitten waar ze het gras mee malen. 

Ze lopen vrolijk door ons heen al die rendieren en we mogen volop foto’s maken. Ze gaan hun eigen gang en wij vinden het meer dan fantastisch hier in de vallei. Sommige rendieren hebben hele grote geweien van wel 5 kg. Groot. Ieder gewei heeft zijn eigen vorm, geen enkele is hetzelfde. 1 keer per jaar valt zo’n gewei er dan 1 in keer af waarna het langzaam weer aangroeit.

Je mag dan ook absoluut niet aan het gewei komen want dat is super gevoelig en als er een stukje afbreekt is dat al erg pijnlijk voor het dier.

Ze kunnen zo’n 12 a 15 jaar oud worden. Ze hebben geen vijanden hier natuurlijk dus als zij doodgaan is het door het een ziekte of ouderdom.

Het is erg rustgevend hier in de vallei met die beesten. We raken niet uitgekeken en fotograferen erop los. 

Ze maken trouwens ook lieve klikgeluidjes met hun hoeven. Een mooi geluid als ze met z’n allen achter elkaar aan lopen de heuvels in.Een hele leuke middag gehad! Een aanrader voor wie nog naar Schotland gaat.

Geplaatst op

Schotland, hike naar Meall a Bhuachaille

Dinsdag 2 augustus
Vandaag hebben we geen plannen gemaakt en na het ontbijt rijden we naar de Glenmore voor een hike met 2 voetjes Meall a Bhuachaille circuit. Een stevige klim naar boven. Eerst door het bos met enorm veel varens overal om je heen. Daarna gaat het pad al snel over in kronkelpaadjes met ongelijke stenen trapjes. Goed uitkijken dus. We komen uit bij een prachtig groen meertje onderweg waar een paar schotse kinderen in een surfpak te water gaan.

En we komen ook nog een huisje tegen onderweg voor als je wordt overvallen door het weer en waar je kunt overnachten. Er zijn geen voorzieningen maar je hebt in ieder geval een dak boven je hoofd. Binnen ligt ook een schriftje dus er zijn wel degelijk mensen geweest.

We vervolgen onze klim en kijken wederom uit over prachtige valleien en bossen. Ik stop regelmatig want voor mijn gevoel is de klim steiler dan de andere die we hebben gemaakt.

Onderweg maken we weer makkelijk contact met de andere klimmers. Ook zien we Schotten die hun hondje meenemen. En die hondjes lopen verrassend snel de berg op. Op een andere berg bij Loch Lohmond zagen we iemand met een mini reiskoffertje met een halve doorzichtige bol erop waar dus hun hondje in kon. Echt lachen, jammer dat ik er geen foto van heb gemaakt.

Eenmaal boven (na 2 uur lopen) genieten we van onze meegenomen lunch en laten we de drone weer even een luchtje scheppen.  Dit is een 360˚ panoramafoto van de top en de omgeving.

Uiteraard gaat de terugweg wat sneller hoewel het ook hier weer oppassen hier waar je je voeten neerzet. Dalen is soms moeilijker dan klimmen.

Het is trouwens weer een prachtige zonnige dag met een graad of 19. Echt zomers voor Schotse begrippen.

Geplaatst op

Schotland, Glenlivet

Woensdag 3 augustus
Vandaag hebben we een rondleiding geboekt bij meneer Glenlivet. En de rondleider noemt het zelfs THE Glenlivet. Het is nl. ook een plaatsje en een gebied.

Vandaag wat bewolkt met af en toe wat miezerregen, hoewel ’s middags de zon nog doorbreekt (15 graden vandaag). 

We rijden gedeeltelijk via een toeristische route naar de distilleerderij van Glenlivet. Onderweg komen we diverse andere distilleerderijen tegen. Er blijkt nl. een whiskytrail te bestaan. Veel van de Schotse whisky’s wordt in deze omgeving gebrouwen. 

Het ligt aan het soort water wat voor smaak de whisky krijgt. De distilleerderijen aan zee smaken anders dan die uit de bergen dus.

En een single malt whisky is een whisky van 1 distilleerderij. Een gewone malt kan van meerdere distilleerderijen zijn. Afijn, dit had ik in de reisgids gelezen en Marco wist het al natuurlijk, haha.

Als we aan komen rijden in het dorp Glenlivet dan hebben we nog zoiets van “is hier dan dadelijk een grote distilleerderij?” het ziet maar wat armoedig uit.

Maar dan ineens zien we een bord en de distilleerderij zelf. Een aantal zwarte grote schuren waar de vaten in blijken te rijpen en een mooi bijna nieuw gebouw waar de ketels in staan en waar de shop/bar te vinden is. 

Marco is helemaal in zijn nopjes zie ik aan zijn grote glimlach. Na de rondleiding wacht nog een proeverij en daar verheugt hij zich enorm op.

De groep bestaat uit ongeveer 15 mensen. Lekker klein dus. De rondleider spreekt duidelijk Engels dus we kunnen hem goed volgen.
Het proces is heel makkelijk: water, gerst en gist zijn de hoofdingrediënten en het soort vat geeft uiteindelijk de smaak aan de whisky. Dat is nieuw voor mij.
We horen wat over de geschiedenis van het familiebedrijf, hoewel het nu niet meer door de familie wordt geleid. De oprichting is George Smith. Hij begon ongeveer 200 jaar gelden met een illegale stokerij, zoals wel weer meer Schotten dat toen deden. En er werd ook veel gesmokkeld destijds.
Zelfs de koning wilde deze whisky komen proeven ondanks dat het dus illegaal was en hij was zeer onder de indruk van de goede kwaliteit.
Daarom heeft George er toen een legale stokerij van gemaakt en is er op een gegeven moment een patent op gekomen. Vier generaties lang is het bedrijf in de familie gebleven.
Het is nu gemoderniseerd en er wordt ook veel aan het milieu gedacht omdat het een energievretend bedrijf is. 

We worden rond geleid in de fabriek die er ontzettend clean uitziet met g6 rote koperkleurige blinkende distillaten. 

We eindigen de tour in de ruimte waar de vaten liggen. Hier liggen miljoenen liters opgeslagen. Je hebt Amerikaans en Europees eiken vaten. Glenlivet gebruikt voor 90% Amerikaanse vaten omdat daar een lekkerdere smaak van komt. Hoe langer de rijping, hoe meer smaak je krijgt.

Voor iedere whisky worden verschillende vaten gemengd, van diverse jaargangen om zo nog meer smaak te verkrijgen. Je kunt dus, net als met muziek vertelt de rondleider, oneindig veel smaken maken. 

Daarna komt de proeverij. Ook aan de mensen die geen whisky proeven, is gedacht: zij krijgen nl. 3 mini flesjes mee. Kan Marco thuis de proeverij nog eens overdoen. 

En hoe langer de rijping, hoe duurder de whisky. Er zijn wel exemplaren van 7500 euro. En op de boot zagen we er 1 van 800 euro. 

Afijn, Marco geniet van de 3 soorten (12, 13 en 15 jaar oud). In de shop staan ook nog 3 vaten waaruit je zelf je eigen fles mag vullen. Marco proeft 2 soorten en besluit zelf ook een fles te vullen. Je krijgt dan ook je eigen etiket en je moet je gegevens achterlaten want Glenlivet moet dat doorgeven aan de belasting.

Marco heeft een 15 jaar oude whisky gekocht, distillery exclusive, caskstrength edition, french oak finish, rich apple and vanilla, samen met een speciaal glas. 
Deze whisky is dus niet te koop in de winkel. 

Omdat je na 5 proefglaasjes toch wel een beetje aangeschoten bent, rijd ik weer terug. We rijden naar Aviemore om te lunchen en genieten weer van de prachtige uitzichten (mooie groene weilanden, bergen, schapen, verlaten huisjes, kleine dorpjes en smalle weggetjes). 

Omdat we nog niet genoeg gewandeld hebben, sluiten we af met een kleine route in en rondom het dorp en eindigen we in een soort van Amerikaanse Dining voor het avondeten. Het enige restaurant dat er is was nl. al vol geboekt 🙂

Geplaatst op

Schotland, hele dag regen

Maandag 1 augustus
Vandaag dus op tijd opgestaan en na ruim een uur hebben we het ontbijttentje gevonden. Soort cafetaria voor ontbijt en lunch met een grappig winkeltje erbij. Er wordt terplekke een warm ontbijt voor je gemaakt wat je buiten kunt nuttigen. Lekker in de vakantiemodus.

We zijn op weg naar onze volgende bestemming: logeren in een pod op caravanpark Grantown on Spey in het gelijknamige dorpje. 

We nemen de toeristische route en omdat we nog te vroeg zijn voor aankomst op de camping rijden we naar een grotere plaats Inverness. Het regent nog steeds dus we hoppen wat winkeltjes en koffietentjes in en lachen om de grappige souvenirtjes. Ook bekijken we een aantal Kilt winkels. Dat leeft hier dus echt nog heel veel. Je kunt ze op maat laten maken en iedere familienaam heeft weer een eigen kiltpatroon. Er horen ook veel accessoires bij (sokken met kwastjes, speciale schoenen, bretels, tasjes voor de heren, poncho’s voor de dames etc.)

Onderweg een tussenstop bij de COOP (1 van de supermarkten die je hier het meest tegenkomt) voor wat boodschappen voor de komende dagen. 

Bij aankomst op de camping worden we naar onze pod geleid. Een schattig boogvormig huisje: mooi schoon en voorzien van een badkamer en een keukentje. Echt leuk en op een mooi plekje.

Omdat het nog steeds regent, koken we een lekkere pasta en komen we bij van de afgelopen week. 

Voor de komende dagen hadden we thuis al plannen gemaakt: rondleiding bij de distilleerderij Glenlivet, tickets voor een bezoek aan het Royal Balmoral Castle. 

Geplaatst op

Schotland, Skye

Zondag 30 juli
Vandaag een zonnige dag in het vooruitschiet, iets wat op het eiland niet vaak blijkt voor te komen horen we. We hebben dus reuze geluk.

Skye is het grootste eiland van de binnen-hybriden en is eigenlijk een schiereiland dus we kunnen straks op ons gemak verder reizen zonder ons druk te maken of we de ferry wel halen.

De uitzichten onderweg zijn werkelijk verbazingwekkend. Veel schapen uiteraard die ook zomaar langs de weg lopen ineens. Goed uitkijken dus tijdens het rijden. Diverse inhammen met mooie witte “dorpjes”. Ook regelmatig een vervallen huisje wat dan gewoon blijft staan en waarnaast dan iets nieuws is gebouwd. Dat zien we trouwens in heel Schotland wel. 

Omdat we slingerend langs de kust rijden, zien we vaak andere uitzichten. We stoppen dan ook een paar keer om te genieten van de mooie views!

Ons eerste dorpje waar we stoppen is Portree. De dorpjes zijn dun bezaaid op Skye. En we gaan uiteraard naar het bekende straatje uit de reisgids met de mooie gekleurde huisjes. Haha, het blijken maar 4 gekleurde huisjes te zijn: typisch geschilderd voor de toeristen. Maar dat mag de pret niet drukken.

Na een pizza lunch rijden we verder want we willen niet de hele dag in de auto zitten maar ook nog een hike maken. En dat doen we bij de Old Man of Storr (49 meter hoge monogliet). Deze hike heeft 2 voetjes qua gradatie maar we vinden hem behoorlijk pittig op sommige plekken. We stijgen aardig met soms wat stenen trapjes afgewisseld met kronkelpaadjes. Boven op de berg doen we snel een vestje aan en laten we ons fotograferen: we hebben het weer gered. 

Dit keer met de nodige midges (mugjes) onderweg. Daar zien we later vandaag de gevolgen van op onze armen, op ons hoofd en in het gezicht/hals. 

En oh wat hebben we weer een mooie uitzichten: zee, groene bergen die eruit zien alsof ze met fluweel zijn behangen, rotsen en nog meer mensen die hijgend naar boven klimmen.

Werkelijk de moeite waard om deze klim te hebben gedaan. En we boffen dus met het zonnetje want het regent heel vaak op Skye horen we van de Schotten. Omdat we niet met de ferry terug hoeven zijn we niet aan een tijd geboden en rijden we verder op het eiland naar een waterval. Nou ja, deze valt wel wat tegen maar de steile rotspartijen die eindigen in de zee maken alles goed. Ook hier gaat de drone weer even opstijgen.

Daarna rijden we verder langs de kust met zijn ontelbare loslopende schapen, af en toe een huisje of een vervallen schuurtje. Wat een schoonheid. En af en toe even uitstappen bij een point of view. Omdat wij dit soort uitzichten niet kennen in Nederland vinden het wij het natuurlijk heel bijzonder.

We gaan fish & chips eten in Portree omdat we niet weten wanneer er weer een dorpje komt. En daar denken meer mensen zo over want de rij is behoorlijk lang. We raken aan de praat met Engelsen die onlangs van zuid Engeland naar Inverness zijn verhuisd. Corona heeft hen deze doorslag gegeven. Hij vindt het leven hier fantastisch (rustiger) en zijn vrouw moet nog wat wennen vertelt ze. Hier hebben ze voor weinig geld veel meer huis en tuin kunnen kopen. En omdat zij de gardener is (hoor je vaak in Engeland) was een tuin heel belangrijk. Hun dochters komen regelmatig een paar dagen langs. 

Er was een foto van prince Charles en Camilla die bij deze vistent zijn geweest en we hoorden die Engelsen over prince Charlie praten, zodoende raakten we aan de praat. Ik vroeg of dat een mockingname was maar dat was niet zo. Ze moesten alleen nog ontzettend wennen aan King omdat zij hun hele leven een Queen hebben gehad (net zoals bij ons dus vertellen we: koningsdag wordt ook nog vaak Koninginnedag genoemd). 

Nadat we ons maaltje hebben verorberd rijden we door naar ons hotel voor 1 overnachting omdat het te ver rijden was in 1 keer naar onze volgende bestemming. Het is tevens het duurste hotel van deze vakantie. Maar oh jee bij aankomst zien we al meteen dat dit het geld absoluut niet waard was. Gelukkig maar voor 1 nachtje. Armoedige receptie, vloerbedekking die stinkt naar natte hond (achteraf blijkt het wiet te zijn). Veel te kleine kamer met een bed wat al enige tijd aan vervanging toe is. 

Of we nog een ontbijtje willen is de vraag a 15 pond pp. Nou laten we dat maar overslaan maar we worden getild waar we bijstaan.

We krijgen nog wel een tip van de serveerster in de bar voor een lekker tentje onderweg om te ontbijten.

Geplaatst op

Schotland, reisdag naar Morar

Zaterdag 29 juli
Vandaag is er regen voorspeld en die valt dan ook lekker naar beneden. We hebben vandaag een reisdag naar Morar. We wilden liever op het eiland Skye logeren maar daar was niets meer vrij. Daarom een plaatsje op het vaste land uitgezocht zodat we met de ferry oversteken.

We bezoeken de Glenn Finan gereden waar de beroemde spoorbrug uit de film van Harry Potter staat. Je kunt een ticket boeken om met de trein naar Mallaig te reizen en weer terug. Maar omdat onze eindbestemming 5 minuten van Mallaig vandaan ligt, heeft dat weinig zin. En toevallig zien we dat vandaag de trein niet rijdt. Even rond gehobbeld daar en toen weer verder gegaan.

Ik had gelezen dat er een kabelbaan ging naar de berg Ben Nevis. Maar waar we ook kijken in Fort William, nergens een bord te bekennen. Ook Google Maps kan ons niet verder helpen. Na wat zoekwerk komen we uit bij een andere berg en ik vaag aan mensen of zij de kabelbaan weten naar de Ben Nevis. Nou dan kun je lang zoeken want die is er niet, hahaha.

Er is wel een andere kabelbaan waarmee je uitzicht hebt op de Ben Nevis. Aha dus zo zit het. Maar ja, het regent en de toppen van de bergen zijn in nevel gehuld. Hm, dan gaan we geen 50 pond betalen om naar boven te gaan.
Dus hup de auto weer in. 

Eind van de middag komen we aan bij onze B&B in het “plaatsje” Morar. We rijden langs de Silver Beaches die zijn naam eer aandoet. Er kamperen ook diverse mensen in hun kleine tentjes op deze strandjes. Dat vinden wij echte bikkels hoor. 

De B&B ligt er mooi bij en de hostes Claire heet ons van harte welkom. Zij tipt ons een heerlijk visrestaurant in Mallaig. Je kunt er niet reserveren en het is open tot 19.30 uur. Daarom meteen maar weer de auto in en op naar Mallaig. The Cabin is makkelijk te vinden omdat Mallaig een ini mini centrumpje heeft meteen aan de haven. We hebben geluk want een tafeltje voor 2 is er nog maar net. Het is druk en gezellig en het ruikt heerlijk. 

Verse kreeft, verse krab, langoustines, visvangst van de dag, mosselen etc. etc. 

De vrolijke ober helpt door ons door het menu en het is echt heerlijk. We raken aan de praat met de mensen naast ons die uit Glasgow blijken te komen. De Schotten blijken dus heel open te zijn en kletsen ronduit met je. Zij geven ons nog de tip van site highlandwalks. Daar maken we dankbaar gebruik van later.

De Glasgowers zijn op vakantie in eigen land en zijn ook wel eens in Nederland op vakantie geweest in Arnhem en Nijmegen. Ze vertellen over het Kroller Moller museum en dat zij daar ook gefietst hebben in het platte Nederland.En ook de ober is al eens in Nederland geweest in Utrecht (maar dat meer een kroegentocht, haha). De Glasgowers kennen Hilversum trouwens van de broadcasting. 

Geplaatst op

Schotland, Nationaal Park Trossachs

Vrijdag 28 juli
Niet te geloven: alweer een droge dag voorspeld vandaag. Dat komt mooi uit want we gaan een hike maken bij Loch Lomond, in het Trossachs National Park . Terplekke besluiten we om de Conic Hill route te gaan lopen waarbij je een fantastisch uitzicht wordt beloofd op het Loch Lomond. 

Nou, die hike valt nog niet mee: we klimmen en klimmen alsmaar hoger. 

En wat worden we weer beloond vandaag met hele mooie uitzichten op het meer (35 km lang en 8 km breed). Er liggen wel meer dan 30 eilandjes in dit meer. In 2002 werd dit meer/het park uitgeroepen tot het eerste nationale park van Schotland. 

We besluiten om de lange route terug naar beneden te nemen. Onderweg komen we weer ontzettend veel schapen tegen en genieten we van de mooie uitzichten en de bergen om ons heen. Die schapen zijn trouwens wit met een zwarte kop en zwarte poten. En alle schapen zijn geschoren merken we op. Onderweg houden we een pitstop voor onze meegebrachte lunch. We genieten met volle teugen: beweging, mooie uitzichten en dat alles voor niks. 

Bij de Oak Tree beneden in het dorpje drinken we nog wat en omdat de zon volop schijnt, lopen we nog een vlakke route langs het meer. Hier blijken regelmatig kleine strandjes te zijn. En we zien diverse mensen die her en der hun tentjes hebben opgezet. Dat mag omdat dit een camping zone gedurende de zomer is. 

Ook hier laat Marco zijn drone weer de lucht in gaan om zodoende een nog mooiere impressie te krijgen van deze weidse omgeving. 

Het is mooi geweest voor vandaag (30.000 stappen op de teller). We frissen ons lekker op in het motel en lopen Stirling weer in. We komen uit bij een Italiaans restaurantje en wederom eten we weer heerlijk en lachen we om de bediening die er soms een dolle boel van maakt. Een van de obers moet blijkbaar nog eten en hij krijgt er ook nog eens een heerlijke rode wijn bij geserveerd van zijn collega’s. Stirling en omgeving zijn een aanrader. 

Morgen hebben we een reisdag voor de boeg omdat we richting het eiland Skye gaan.

Geplaatst op

Schotland, Stirling

Donderdag 27 juli
We verlaten Glasgow door een gordijn van regen. Vandaag leidt onze reis ons. Naar Stirling. We besluiten terplekker om de scenic route te nemen en na nog wat miezerregen wordt het al snel droog.

Oh wat een prachtige route: veel schapen op de weilanden, vele vergezichten, smalle weggetjes en een paar lieflijke dorpjes. En oh ja, de wegen zijn ontzettend slecht onderhouden. Af en toe zien we nog een bord staan dat het onderhoud dankzij Europees geld is vernieuwd.

Ik kijk altijd graag naar een programma dat heet “Escape to the country”, over Engelse (of Schotse) mensen die vanuit de stad willen verhuizen naar het platteland en met een makelaar diverse huizen en dorpjes bekijken. 

Nou, dat gevoel komt meteen bij mij naar boven als we hier rondrijden. Echt een escape hoor. 

Halverwege de ochtend komen we aan bij ons 2e slaapadres: de travellodge. Een soort motel in Stirling. Het is een verrassend mooi, nieuw en schoon motel. Met bar en mogelijkheid om te eten. En we kunnen gewoon lopend het dorp in en het kasteel van Stirling is ook op loopafstand. Perfect dus.

Er is bewijs dat het kasteel er al in de 11e eeuw stond en het huidige gebouw dateert van de 15e eeuw en werd in 1746 voor het laatst verdedigd tegen de jacobieten.  Van 1881 tot 1964 verbleven er rekruten van de Argyll and Sutherland Highlanders. 

Dit kasteel is 1 van de belangrijkste forten geweest in Schotland waaromheen dus de oude stad Stirling ligt. En Stirling geldt als de poort naar de Highlanden.

Van binnen zijn een aantal zalen prachtig gedecoreerd in mooie kleuren. De eenhoorn is nogal een dingetje waar die komt in veel schilderingen en weefkleden telkens terug. Blijkbaar geloofden ze daar dus in destijds.

Na 2 uur te hebben rondgedwaald besluiten we dat het mooi is geweest. Vanuit het kasteel zagen we een hoge toren, het Wallace monument. Aangezien het iets te ver was om te lopen, zijn we er met de auto naar toe gereden en zijn we naar boven geklommen. We worden beloond met een prachtig uitzicht over de stad en de mooie landelijke omgeving. Marco heeft zijn drone meegenomen en wat mooie opnamen gemaakt. 

Mocht eigenlijk niet maar het geeft echt prachtige beelden die je alleen met een fototoestel niet kan maken. 

En beneden lopen we door een open veld om ook nog wat drone opnames te maken. Ik hoor doedelzakmuziek en besluit daarop af te gaan.

Het blijken 3 jongens te zijn die ieder met een eigen doedelzak staan te oefenen. Ik vraag ze hoe zo’n apparaat nou eigenlijk werkt. Je blaast dus lucht in de doedelzak, met je arm/elleboog laat je de lucht er weer uit en ondertussen bespeel je de fluit met je vingers. Veel handelingen dus.

Ik vertel dat ik uit Nederland kom en dat wij deze muziekinstrumenten niet kennen. Dan vertellen ze enthousiast dat ze volgende week naar de Scouting Jamboree gaan in Haarlem. Hoe leuk is dat. 

We hebben een heerlijke dag gehad en halen nog wat kleine boodschapjes bij de Tesco alwaar we grote torens zien met snoeptrommels Quality Street, mmmmmm.

’s Avonds gaan we eten in de lokale pub in Bakerstreet (steakpie voor Marco en fish and chips voor mijzelf). Zo handig die pubs. 

En weer een droge dag beleefd 🙂

Geplaatst op

Schotland, Glasgow

Woensdag 26 juli
Aan Marco de eer om als eerste te gaan rijden in Engeland. Het is even wennen omdat je bijvoorbeeld de rotondes andersom neemt en op kruispunten voor je gevoel verkeerd afslaat maar dat went snel.

En ik, als bijrijder, draag mijn steentje bij door goed mee te kijken omdat het stuur aan de “verkeerde” kant zit natuurlijk J. We gaan op zoek naar de parkeergarage onder de Indiase Tempel (op aanraden van het hotel). Het ziet er achenebis uit met een paar Indiase mannen met tulband op die wat zitten drinken in een donker hol maar aangezien we ook een paar vette dure auto’s zien staan, gaan we er maar vanuit dat het wel goed zit. 

Op naar het hotel. Onderweg komen we een Indiaas restaurant tegen. Toevallig staat de deur van het restaurant open en zie ik een kok. Anders had je niet eens gezien dat dit een restaurant zou zijn. We besluiten meteen dat we hier vanavond gaan eten. Lekker dichtbij het hotel.

Eenmaal ingecheckt, gaan we eerst even lekker lunchen bij een zaakje naast het hotel. En je gelooft het niet, de serveerster spreekt een aardig woordje Nederlands, hahaha. Ze heeft 12 jaar in Amstelveen gewoond. Wat een grappig begin dus.

Daarna zoeken we de hop on hop off bus op omdat we maar 1 dag in Glasgow zijn. Achteraf zijn we heel blij dat we hier maar 1 overnachting hebben. Wat een lelijke stad is het toch: veel verwaarloosde gebouwen en weinig groen te zien in de stad. Het is een mix van oud en nieuw maar het kan ons niet echt bekoren. Zo zien we bijvoorbeeld een mooi oud pand waar vroeger een Umbrella shop heeft gezeten. De afgebladderde letters laten het nog net zien. Maar over 1 jaar zullen deze letters helemaal zijn afgebladderd en zul je dat dus niet meer zien. Dat soort voorbeelden zien we heel veel in Glasgow. 

We maken de busrit bijna af en lopen zelf nog een rondje rond de oude Universiteit waar, net als op de ferry, weer veel Chinezen te zien zijn. Het is diplomauitreiking geweest zien we aan de studenten met hun toga en bloemen in de hand.

’s Avonds echt een heerlijke curry gegeten in restaurant Mister Singh. Er hangen foto’s van Clinton en Trump. Ook zijn hier veel sporters al wezen eten getuigen de foto’s en de verhalen van onze zeer gastvrije ober Jaffra (uit Iran). Hij loopt trouwens rond in een kilt kostuum en hij vermaakt ons kostelijk met zijn verhalen over de beroemde gasten. 

Geplaatst op

Schotland, boot naar Newcastle

Dinsdag 25 juli
We vertrekken vandaag met de boot vanuit IJmuiden naar Newcastle voor onze rondreis in Schotland. Een paar weken geleden hebben we besloten om eindelijk eens naar Schotland af te reizen. 

Dus eerst de nodige blogs gelezen en gekeken of er nog een kant en klare rondreis te koop was: niet dus. Maar door het lezen van de diverse blogs en te kijken wat de reisorganisaties zoal doen, hebben we wel door wat de highlights zijn en wat we zelf nog willen toevoegen aan onze reis. 

Alle blogs beginnen met het inpakken van een regenjas en dat het geen uitzondering is dat je 4 seizoenen op 1 dag meemaakt. Afijn, beter dan de 40 graden die Spanje, Griekenland en Italië momenteel aantikken.

Maar wat blijkt, Marco heeft zijn regenjas in Nijmegen laten liggen tijdens de 4-daagse. De eigenaar van hun vaste slaapplek heeft hem gevonden en zal hem naar ons opsturen in Hilversum. Aha, dan maar snel een oude Harf regenjas tevoorschijn getoverd voor deze vakantie.

Maar we beginnen lekker zonnig op het dek van onze veerboot met een heerlijk drankje, wachtend tot we gaan vertrekken. Een goed begin dus.

De eerste foto die we nemen is er een van Tata Steel want dat is toch wel overheersend aan wat je ziet bij de afvaart in IJmuiden. Wat een lelijk gedrocht met een enorme hoeveelheid afval uit de schoorstenen. Kan toch niet gezond zijn denken we dan.

We kijken naar het Chinese personeel dat allerhande klusjes uitvoert. Haha en als je eens goed kijkt naar het geschilderde gedeelte dan zie je de strepen lopen. Hmmmm toch niet zo handig die allesinzetbare matrozen.

Later op de avond heerlijk gegeten in het buffet restaurant en zoeken daarna lekker onze hut op. Niks kalme zee, we voelen een behoorlijke deining.

Al met al toch redelijk geslapen maar we voelen wel degelijk onze zeebenen bij het ochtendgloren.

We meren rond 10.00 uur aan in Newcastle in een soortelijke haven als IJmuiden. Maar ja, de huizen zien er al meteen anders uit dus voor ons toch een typisch Engelse aankomst.

Even onze auto opzoeken en dan op naar de linkerhelft van de weg in Engeland.