Zaterdag 31 juli
Vandaag staat de rotsenstad Prachov op het programma uit het programma Wie is de Mol. Die beelden zaten ook in mijn achterhoofd bij het bedenken naar welk land we op vakantie zouden gaan.
Ook hier is het weer zo dat er nergens borden staan langs de kant van de weg van dit Nationaal Park. Lang leve de Tom Tom die ons weer perfect loodst door het mooie landschap en bochtige weggetjes.
Het maakt onderdeel uit van het Boheems Paradijs. Door de eeuwen heen is hier een uniek landschap ontstaan door erosie. Je vindt in deze regio meerdere rotssteden.
Deze rotsstad ligt ten noordoosten van de hoofdstad Praag in het natuurgebied Český ráj, ook wel bekend als het Boheems Paradijs. Sinds 1955 is het een beschermd natuurgebied, het eerste van Tsjechië. Nergens in Tsjechië is het landschap zo bijzonder te noemen. In oktober 2005 is het Boheems Paradijs uitgeroepen tot UNESCO geopark.
FOTO routes van het plattegrondje erbij doen
Wauw wat is dit mooi zeg. Het is wel even trappen klimmen maar daar krijg je echt fantastische uitzichten voor terug. FOTO –
Bij het eerste uitzichtpunt herken ik meteen de locatie van een aflevering van WIDM en ik app Martijn meteen, zo enthousiast ben ik. Ik zie de beelden van die aflevering dan ook levendig op mijn netvlies. Er stonden toen 3 teams bovenop diverse uitzichtpunten en die moesten een droom of een zin doorgeven aan een volgend team en dat team moest daar dan weer een tekening/schilderij van maken. Vervolgens moest team 3 dan raden wat deze tekening/schilderij moest voorstellen (een soort zinnetjes doorfluisteren waarbij je van te voren al weet dat er natuurlijk iets heel anders uitkomt dan wat de eerste persoon ooit heeft gefluisterd).
En we zien ook heel wat waaghalzen die zich al klimmend op die rotsen naar boven hijsen. Wel veilig aangelijnd maar het zijn echt gewoon steile rotsen. En we zien net zoveel vrouwen als mannen klimmen hoor. Wat een sportief volkje.
– FOTO –
Zoals al eerder gezegd hebben veel Tsjechen hier een klein hondje. Ook hier in het Park van Prachov lopen er echt veel van die vrouwen (en ook mannen) met die hondjes. Liefst nog met een roze halsband en een strikje in het haar. En ja hoor, we hebben er nu 1 op de foto gezet. Omdat die beestjes natuurlijk niet die grote treden kunnen klimmen, nemen ze dan die hondjes dus op de arm.
Dit Nationaal Park is echt een bijzonderheid. Zoveel van die gigantische rotsen en iedere route verrast ons weer. Je kunt diverse routes volgen. Wij hebben wat routes gecombineerd en hebben uiteindelijk bijna 6 uur gewandeld/geklommen/gedaald. Het was zeer de moeite waard!
FOTO
Niet te geloven, opeens zien we Juano lopen. Daniella had wel geappt dat zij ’s middags ook naar dit Nationaal Park zouden gaan maar we hadden niets afgesproken en toch zagen we elkaar weer. Miran zei al “het lijkt wel of we jullie stalken :-)”.
Al met al hebben Marco en ik wel 6 uur gelopen, geklommen, gedaald, gezucht en gezweet vandaag. We hebben diverse routes gecombineerd en trakteren onszelf op een soort goulash met knodeln na afloop. Dat fietst er wel in. We zijn bekaf.
Omdat we laat hebben gegeten vanmiddag einden we met een soort flamkuchen (huh, een gefrituurde versie hier in Tsjechië……. Met ketchup en geraspte kaas, hahahah). Die valt toch nog zwaar op de maag.
We hangen die avond nog lekker in de tuin van het hotel in de loungeset en schrijven dus aan deze blog.
Morgen is er slechter weer voorspeld (koeler en ook wat regen). We willen dan naar de grotten van Bozkov gaan.