Maandag 7 augustus
Vandaag onze 1 na laatste dag in Schotland want morgen brengt de boot ons weer terug naar IJmuiden.
Vandaag klimmen we een berg op, aan de rand van Edinburgh en dicht bij onze accommodatie. Ik had al gelezen dat je vandaar uit een prachtig uitzicht op het kasteel hebt. En weer een zonnige dag afgewisseld met wat wolkjes.
De klim valt alles mee als we het vergelijken met onze eerder gemaakte wandelingen hier in het land. Bovenop de berg worden we weer getrakteerd op prachtige uitzichten. Het kasteel is toch wat verder weg dan we dachten maar niettemin genieten we weer van de stad en de natuur eromheen.
Weer terug beneden gaan we naar de World Press Photo tentoonstelling die hier toevallig is. Het valt ons op dat er ook dit jaar weer veel trieste foto’s te zien zijn. Vroeger had je nog een categorie Sport, Dieren etc. maar nu zijn er veel oorlogsfoto’s en schrijnende gevallen foto’s te zien.
“Thuis” lekker opgefrist en wat gegeten en daarna lopen we door over de Royal mile voor onze laatste souvenirs (sokken voor de jongens, een schotse ruit paraplu en 2 heerlijke doosjes eigengemaakte fudge. Deze bakker maakt alleen maar fudge in allerlei smaken (met pindakaas, marsepein, pure chocolade, cheescake, pistache en noem maar op). Mmmmmm, dat wordt smullen thuis (1 bakje voor Laura en ook 1 voor onszelf).
We lopen nog lekker door en genieten op een terrasje na van onze vakantie. Het blijkt de oudste pub van Edinburgh te zijn en we besluiten daar dan ook maar onze avondmaaltijd te nuttigen: steak-ale-pie. Alweer smullen geblazen. Dat is toch zo lekker in Schotland en Engeland: lekker eten in een pub waar je jong en oud door elkaar ziet zitten.
Nou en dan verheug ik mij de hele dag al op de Military Tattoo van vanavond. We zijn warm aangekleed want de tribunes staan buiten voor het kasteel opgesteld. Deze kaartjes hadden we thuis al gekocht en dat is maar goed ook want alles is uitverkocht. Sterker nog: we kregen al een mail van de organisatie met de verkoop van de tickets voor 2024.
We installeren ons bovenaan en kijken hoe al het publiek binnenstroomt en zien nog wat militairen oefenen op hun drumwerk. Marco neemt nog maar even een shotje whisky (ook hier staat weer een standje).
Uit het kasteel komen plots allemaal mensen die toch wel enigszins deftig zijn gekleed en enkele heren lopen in een militair uniform. Blijkbaar hebben zij gedineerd in het kasteel. Zij nemen hun intrede in de royal lodge.
Ineens komt er een zwarte auto het kasteel uitrijden en komt het Engelse volkslied uit de speakers. Het publiek gaat en masse staan (hand op het hart) en zingt mee. Het is prins Andrew die uitstapt en ook plaatsneemt in de royal lodge. Toch leuk dat wij dat nou net deze avond meemaken.
En ja hoor, dan begint het spektakel. Honderden doedelzakkers in vol ornaat treden al spelend binnen. En op het kasteel branden de fakkels en zie je Storytelling 2023 staan. De hele avond zien we diverse lichtshows zich afspelen op het kasteel: werkelijk sprookjesachtig.
Wij zijn heel erg onder de indruk, Marco ook en dat had hij niet verwacht vertelt hij later. Het is de muziek die ze met z’n allen maken, het onbekende voor ons en de show die ze ervan maken. Ze maken al spelend diverse figuren op het podium waarbij ze dus allemaal door elkaar lopen maar echt zo strak geregistreerd. Ik maak dan ook de hele avond wel diverse flimpjes.
Daarna komen er diverse landen optreden al dan niet met doedelzakken. Soms modern met viool en gitaarmuziek erbij en ook een Caribische groep treedt op.
Maar het meeste indruk maken toch wel iedere keer de doedelzakkers in vol ornaat.
Op een gegeven moment treedt het Zwitserse team op in hun militaire uniform en hun geweren. Ook weer een strak geregistreerd optreden met veel strakke figuren en waarbij zij ook hun geweren gebruiken (niet afschieten maar wel omhoog richten, terug in de houding en dat alles allemaal tegelijk, niemand die een fout maakt). Zeer indrukwekkend en het is dan ook helemaal stil op de tribunes.
Vele ohs en ohs en hard applaus toen zij klaar waren. We hebben genoten van een fantastische avond. Het was de 80 pond pp meer dan waard. Heel mooi om dit meegemaakt te hebben. De afsluiting bestaat uit een optreden van alle deelnemers samen. Een mooiere afsluiter konden wij ons niet wensen.
Dingen die ons zijn opgevallen in Schotland:
- Smalle wegen (de zgn provinciale wegen) met zijn vele passways om je tegenligger te laten passeren.
- De vele vele schapen (veel met zwarte poten en zwarte kop en een lange staart).
- Het slechte wegdek
- Grappige verkeersborden (oudere mensen over laten steken, “hidden dip”, op een hondenuitlaatveldje “er is geen poepfee dus graag zelf opruimen”, wegomlegging met de toevoeging “our appologies for the inconvenience”)
- Accent van sommige Schotten lastig te verstaan
- Aardige Schotten
- Veel kilts en kiltkleermakers in ieder dorp.