Maandag 13 augustus: Naar West Yarmouth op Cape Cod
Vandaag een lange reisdag van NY naar West Yarmouth op Cape Cod. Het heeft echt de hele dag geregend en er was veel traffic jam onderweg. Fijn dat Marco ons er zo goed doorheen heeft geloodst in onze Ford Fusion (lekkere grote auto met genoeg snufjes voor Marco om uit te proberen :-). Er zit zelfs navigatie in.
We verblijven in een hotel wat verdacht veel lijkt op een motel en we slapen dus met z’n allen in 1 kamer. Mooi, schoon en gerenoveerd. Gelukkig wel met een extra slaapbank zodat de jongens ieder een eigen bed hebben.
Jeroen is tijdens het stoeien met Martijn beetje raar terecht gekomen en heeft zijn enkel wat gekneusd. Gelukkig zit er een pharmacy om de hoek dus halen we wat verband voor hem. Daarna lopen Marco en ik nog even door de buurt en komen uit bij een Beef en Turkey. Wat zou dat voor winkel zijn? We lopen naar binnen; het is een winkel waar ze allerlei soorten gedroogd vlees (beef en turkey) verkopen. Echt wel tientallen soorten. We mogen van alles proeven en nemen ook wat mee voor thuis. Het is het soort billtong wat we jaren geleden ook in Zuid Afrika hebben gegeten. In deze winkel hebben ze echter veel meer smaken en alles is echt gerookt op BBQ’s (chili smaakjes, teriyaki, honey etc.). Ook vragen we nog even naar een lekker adresje voor een real American breakfast : The Pancake Man, daar gaan we van de week dus lekker heen.
We belanden ’s avonds in een heerlijk restaurant waar de jongens een supersize biefstuk nemen en Marco en ik voor de vis gaan. Jammie, ons buikje is weer goed gevuld. Eenmaal buiten worden we weer verrast door een vette tropische plensbui. Marco haalt de auto en brengt ons weer veilig thuis.
Dinsdag 14 augustus Whale Watching:
We besluiten om dinsdag meteen een whale watch tour te doen omdat de weersvoorspelling voor de dagen daarna wat minder is. We ontbijten bij de Pancake Man met huge portions of pancakes! Martijn krijgt zijn bordje niet helemaal leeg. En wat zien we veel dikke Amerikanen hier aanschuiven zeg. Het ergste zijn nog de dikke jonge kinderen. We durven geen foto te nemen van het publiek hier maar ik denk dat iedereen zich er wel een voorstelling van kan maken….
We rijden ’s middags naar Hyannis voor onze whale watch tour. De tocht zal ongeveer 4 uur duren. We varen richting Stellawagen banks en onze enthousiaste hostess Joanna vertelt van alles over ‘haar” whales, ze werkt al 20 jaar op de boot en weet er dus heel veel vanaf. Ze begint zowat iedere zin met “folks”. Dat vindt Jeroen een leuk woord dus de rest van de vakantie gooien we dit er met regelmaat tussendoor.
Walvissen hebben geen natuurlijke vijanden en kunnen net zo oud worden als de mens. De mens is zijn enige vijand. Een volwassen walvis krijgt na 3 a 4 jaar voor het eerst jonkies (1 baby per keer en moet na deze bevalling ongeveer 2 jaar bijkomen voordat zij weer zwanger wordt). Een walvis keert altijd terug naar de place of birth. In de wintermaanden gaan de walvissen naar het Caribisch gebied (Dominicaanse Republiek) en in de zomer dus naar Cape Cod. De hostess kent veel walvissen en de hebben de walvissen ook een naam gegeven die bij hen past. Meestal geven ze naam die te maken heeft met hun staart zoals Sprinkels, Sprakle, Bubbles).
We zien diverse volwassen walvissen en ook een paar jonkies. De eerste die we zien zwaait diverse keren met haar staart. Uiteraard spuiten ze ook regelmatig een flinke spuit water omhoog waardoor ze van een afstand ook heel goed te spotten zijn. En ze spuiten niet alleen water maar ook hun ontlasting gaat via die watergat terug in de oceaan.
Ze laten trouwens een soort footprint achter waardoor ze makkelijke te lokaliseren zijn. Echt geweldig om dit mee te maken. De walvissen hebben er zin in vandaag want we zien ze links, recht vooruit en rechts van de boot. Het is een fantastisch gezicht!
De jongens zitten op de terugweg in het overdekte gedeelte en kletsen wat met een vrouw uit Connecticut. Ze vertellen het e.e.a over Holland en over onze vakantie in de USA.
Wat een geweldige middag. Deze tour kan nu worden afgevinkt van mijn wensenlijstje.
Filmpje iphone Marly erbij doen.
Woensdag 15 augustus:
Regen voorspeld voor vandaag dus we starten langzaam op met een eigen ontbijtje met free coffee and tea uit het hotel. Wonderwel knapt het weer snel op en zien we de zon weer tevoorschijn komen.
De jongens willen niet mee naar het strand met ons. We zetten hen af bij de midgetgolfbaan die zij de ochtend ervoor al hadden gespot (met mooie watervallen), echt mooi aangelegd.
Marco en ik rijden daarna naar een strandje in de buurt maar het blijkt dat overal een entree van 25 USD wordt gevraagd terwijl we alleen maar even willen neuzen en een wandeling willen maken over het strand. We proberen diverse strandjes maar overal is het hetzelfde geneuzel. We vangen wat glimpen op van het strand (smalle zandstranden met weinig golvende zee). Stelt niet veel voor vinden wij. We houden het voor gezien en rijden naar de midgetgolfbaan waar de jongens toevallig net klaar zijn.
We gaan lekker een ijsje eten. Jeroen en Martijn bestellen een special Sunday ijsje en Marco nemen 2 scoops. 30 USD armer genieten we van onze veel te grote porties ijs. De Sunday ijsjes gaan niet helemaal op (teveel chocolade en cookies zeg maar hi hi). Voorlopig hoeven wij geen avondeten.
We gaan lekker zwemmen met z’n allen in het zwembad bij het hotel en halen later nog wat kippenboutjes en wat salade om op te eten. Al met al toch een gezellig dagje geworden.
Het valt ons trouwens op dat de Amerikanen zo aardig zijn in het verkeer. Ze laten elkaar bijna altijd voor op een drukke weg. Ook voetgangers krijgen altijd voorrang van de automobilisten (ook in New York).
Morgen op naar New Hampshire: the White Mountains.