We worden al vrij vroeg wakker (door het tijdsverschil) en Marco en ik gaan wat broodjes halen in de buurt. Het huis bevindt zich in een Indiase buurt en overal zijn curryrestaurantjes. Tja, de kleine winkeltjes verkopen dan ook allemaal typische Indiase producten. Gelukkig ook nog cornflakes en wat broodjes gevonden hoor. Met echt van die Indiase gebrekkig Engels sprekende mensen.
Vandaag gaan we naar het Financial District, het 9/11 memorial en we hebben thuis al tickets gekocht voor de One World Trade Center naar het Observatory deck.
Met de subway komen we aan in een supermoderne hal van het World Trade Center. Echt een ontzettend grote hal die mij doet denken aan het geraamte van een walvis, de hal heeft officieel the Occulus. Het is er mooi en schoon en alles is in witte kleuren uitgevoerd. Aha natuurlijk is deze subway 17 jaar geleden ook helemaal ingestort en vandaag deze moderne uitvoering. Tja, we zijn er weer even stil van. Als je naar de voorkant van deze hal naar buiten kijkt, zie je de One World Trade toren (de hoogste toren van het westelijk halfrond).
Eenmaal buiten kijken we onze ogen uit: huge skyscrapers waar je maar kijkt. Veel glas en ook een aantal zwarte glazen hotels. Weinig bakstenen gebouwen. Jeroen vertelt dat dat zo is omdat je met glas en staal veel hogere gebouwen kunt neerzetten.
En het valt ons trouwens op hoe weinig dikke Amerikanen er eigenlijk rondlopen in New York. Dat is in Florida en de westkust toch heel anders. OK: niet alle Amerikanen zijn dus dik J.
We nemen eerst een kijkje bij het 9/11 memorial. Er zijn twee grote pools gemaakt; een noord en een zuidpool (zo noemen de Amerikanen het monument hier) en in de brede railing zijn alle namen gegraveerd van de overledenen. Heel indrukwekkend. Dit was zo’n gebeurtenis waarvan je nu nog precies weet waar je was en wat je deed op die bewuste 11e september in 2001. Ik was zwanger van Jeroen en werkte bij de Nierstichting. We konden onze ogen niet geloven toen we de beelden op TV zagen. Al die rennende mensen, de hulpdiensten die mensen de weg probeerden te wijzen, de vele stofwolken, de instortende gebouwen. De hele dag (en komende dagen) hield dit nieuws ons bezig en ik dacht vaak “op wat voor wereld komt ons kind terecht”. Het is een mooi en waardig monument. We zien de beelden zo weer op ons netvlies verschijnen en kunnen ons er nu ook een betere voorstelling van maken. We gaan niet naar het museum omdat we daar de jongens geen plezier mee zouden doen.
We lopen rond tussen al deze hoogbouw. En weer vind ik het ontzettend indrukwekkend allemaal om hier te lopen. Echt zulke hoge gebouwen!!
We lopen langzaam naar de Brooklyn Bridge, waar we samen met de vele andere toeristen overheen lopen en genieten van het uitzicht. Op de terugweg kopen de jongens een paar souvenirs en komen lekker bij in een parkje waar Martijn een zwarte eekhoorn en een paar ratten spot.
Om 17.00 uur gaan we naar het Observatory deck van de One World Trade Tower. Omdat we al tickets hebben, hoeven we niet in de lange wachtrij aan te sluiten en staan we 47 seconden later bovenaan. Het is ietwat bewolkt maar toch we nog heel goed de gebouwen van Midtown Manhattan.
Link erbij zetten van de i-pad.
PRACHTIGE uitzichten zeg! En ook het vele water rondom Manhattan valt ons op. Bijna 2 uur later staan we weer beneden.
We sluiten de dag af bij de Taco Bel (die in onze herinnering van 25 jaar terug toch veel beter was). De jongens kijken nog een film thuis en Marco en ik lopen de Indiase winkelstraat nog even in. Het is hier inmiddels heel druk met winkelende mensen en een heuse file (wat een contrast met de ochtend zeg). Een paar politiemensen regelen het verkeer (waarom eigenlijk denken wij……). Leuk om even deze sfeer te proeven. We zien op de stoepen voor de winkels regelmatig van die luiken die openstaan. Hier wordt de aanvoer naar binnen gebracht zien we, soms via een trapje en soms via een lopende band.