New Hampshire: White Mountains, Albany: Donderdag, vrijdag en zaterdag 18 augustus
We komen aan bij onze geboekte accommodatie van Hutopia: een compleet ingerichte tent met sanitair. Mooi aangelegd met een eigen fireplace tussen de bomen. We halen wat pizza bij de foodtruck en maken ’s avonds een kampvuurtje. Lekker cosy.
De volgende dag ontbijten we met veel te dure croissants van de camping en gaan daarna op pad met de auto: scenic roadway Kancamagus. Onderweg stoppen we een aantal keren om naar diverse watervallen te kijken. Overal staan borden dat je NIET mag zwemmen binnen 500 feet van de watervallen. En zie daar: een paar “stoere” kinderen springen van een rots in het koude water. Pff dat hebben ze vast eerder gedaan. Wij vinden het erg gevaarlijk maar zoals de nummerborden hier in New Hampshire aangeven “live free or die”. Iedere staat heeft zo zijn eigen “spreuk” op zijn nummer bord staan. Ik heb ook een nummerbord gezien met “oh dear, new hampshire”. Die vond ik erg leuk.
De jongens gooien flink wat keien in het water en we vermaken ons kostelijk. We besluiten om ook naar de Mount Washington te rijden. Daar aangekomen, kun je met een oude stroomtrein naar de top. We schrikken echter van de prijs (75 USD) en nee, niet voor een party of four maar per persoon……. aangezien het weer omslaat en de mountain aardig in de wolken ligt, gaan we dit niet doen Jen anders ook niet, hihi.
Onderweg naar de camping rijden we door suffe en stoffige dorpjes met enorm veel zooi in de tuinen en we zien regelmatig een sneeuwschuiver, ski’s in de tuinen en snowmobiles staan aangezien dit een populair skigebied is.
Ook valt ons het aantal antiekwinkeltjes op en op zondag de lokale soort van braderietjes met food en veel nonfood/antiek. Soort garageverkopen lijken het wel.
We wilden ook nog graag gaan schieten op een schietbaan maar helaas kan dat niet in deze staat. Wel nemen we een kijkje bij een lokale armfire (gunshop). We mogen rustig rondkijken en foto’s nemen. Er hangen diverse deers en zelfs een beer. Ik vraag waarom er zoveel verschillende geweren hangen: die zijn voor de verschillende dieren om te schieten: vogels, herten, beren en elanden. Martijn vindt het erg leuk en neemt ook wat foto’s. Een totaal andere wereld voor ons.
Er mag echter maar 1 maand per jaar worden gejaagd op de wildlife in the White Mountains en wel in november. Mocht je buiten november gesnapt worden, krijg je een vette boete en een gevangenisstraf vertelt de gunshopeigenaar.
We doen wat boodschappen in een lokale supermarkt die voorzien is van vloerbedekking……. Zal wel typisch Amerikaans zijn en we sluiten de dag af met eigengebakken hamburgers en macaroni mac ’n cheese. En Jeroen is die avond de absolute winnaar na 10 potjes UNO.
Het regent aardig die avond en nacht en de zaterdag belooft niet veel soeps maar we worden aangenaam verrast de volgende ochtend. Het is in ieder geval droog met een lekker zonnetje.
Marco en ik rijden naar de lokale laundry want de wastas begint aardig te stinken. We denken dat veel Amerikanen geen eigen wasmaschine hebben want zelfs in dit dorp is de laundry uitermate big. Na een uur hebben we weer een frisse wastas (wash & dry).
Er zijn 3 soorten wasmachines in de laundry (small washes, normal en triple washes). En is het behoorlijk druk.
Vanmiddag gaan we naar Cranmore. Daar kunnen de jongens lekker gaan rodelen en tuben etc. Het lijkt net of we in Oostenrijk zijn eigenlijk 🙂
Marco en ik gaan naar het dorpje North Conway en verwonderen ons weer over de slechte staat van de huisjes (afbladderende verf, enorm veel rotzooi in de tuin, rotte kozijnen etc.). en zowat ieder huis heeft minstens 1 vlag aan het huis hangen.
We lopen wat rond bij het treinenmuseum en zien hier diverse grote locomotieven en een trein met een joekel van een sneeuwschuiver.
We pikken de jongens weer op rond 17.00 uur en horen dat zij zelfs met een stoeltjeslift naar boven zijn gegaan en van het uitzicht hebben genoten.
Dan zien we een jeep met 2 grote honden achterin zitten (foto erbij plaatsen). En foto van jeep met caravan (kamperen op zijn Amerikaans).
We belanden bij toeval bij Muddy Moose; een echt ski restaurant met erg goede burgers voor weinig geld. We moeten elke keer onze naam opgeven als we even moeten wachten in een restaurantje. Volgende keer, besluiten de heren, geven we niet Marco maar een hele moeilijk uit te spreken naam op. Dat wordt lachen voor die Amerikanen.
Het is echt gezellig met hele gezin. We hebben de regel ingesteld dat er niet wordt gegamed in de auto. Het zou zonde zijn dat je achteraf alleen maar je telefoon hebt gezien en niets van de omgeving. Soms denk je dat het saai is voor hen maar zij wijzen ons ook weer op dingen die wij niet hebben gezien onderweg.
Er wordt meer gekletst en er worden regelmatig spelletjes in de avond gespeeld. Tuurlijk blijft er genoeg tijd over voor hen om toch op hun telefoon te “zitten” omdat zij niet altijd met ons meegaan.
We vertrekken de volgende ochtend rond 09.00 uur omdat we een lange reisdag voor de boeg hebben. Mooi gebied die White Mountains; net of we in Oostenrijk zijn lijk het soms 🙂