Donderdag 4 augustus (miezerige dag met af en toe een opklaring)
Vanmiddag hebben we een tochtje geboekt met de rendierhoudsters. Gegarandeerd succes zeggen ze hier dat je rendieren ziet.
Maar eerst gaan we op zoek naar een huisarts omdat mijn rechteroog is ontstoken. Wat na telefoontjes worden we naar een opticien geleid in het plaatsje Aviemore, genaamd David Veen. Nou 3 x raden waar zijn roots liggen. Zijn opa kwam uit Friesland vertelt hij. Hij spreekt zelf echter geen NL meer. Hij heeft een tijdje in Zuid Afrika gewoond maar vanwege de politieke situatie is hij naar Schotland verhuisd waar 1 van zijn ouders vandaan kwam.
Hij schrijft een recept uit voor antibiotica en we rijden weer terug naar de camping om in de middag vervolgens weer richting Aviemore te rijden voor onze rendierentocht.
Bij aanvang miezert het nog maar zodra we aankomen in de vallei is het droog. En wat worden we verrast zeg: iets van 30 mannetjes en 2 kalfjes heten ons daar welkom. Er worden instructies gegeven door de herderinnen om de dieren niet aan te raken. Een aanraking betekent in rendierentaal “back off”.
De rendieren zijn dus niet echt wild maar ze krijgen wel alle ruimte in de bergen om zichzelf te bedruipen. De vrouwtjes hebben in het voorjaar kalfjes gekregen en zij zijn de bergen in getrokken om de kalfjes te zorgen/op te voeden. De mannetjes zijn in de vallei achter gebleven en krijgen 2 of 3 x per dag wat voer van de herders en hun bezoekers dus.
Wie wil mag zijn hand openhouden om zo de rendieren eruit te laten eten. Nou dat wil ik natuurlijk wel. Ze hebben alleen een ondergebit en bovenin hebben ze iets van 1 groot bot zitten waar ze het gras mee malen.
Ze lopen vrolijk door ons heen al die rendieren en we mogen volop foto’s maken. Ze gaan hun eigen gang en wij vinden het meer dan fantastisch hier in de vallei. Sommige rendieren hebben hele grote geweien van wel 5 kg. Groot. Ieder gewei heeft zijn eigen vorm, geen enkele is hetzelfde. 1 keer per jaar valt zo’n gewei er dan 1 in keer af waarna het langzaam weer aangroeit.
Je mag dan ook absoluut niet aan het gewei komen want dat is super gevoelig en als er een stukje afbreekt is dat al erg pijnlijk voor het dier.
Ze kunnen zo’n 12 a 15 jaar oud worden. Ze hebben geen vijanden hier natuurlijk dus als zij doodgaan is het door het een ziekte of ouderdom.
Het is erg rustgevend hier in de vallei met die beesten. We raken niet uitgekeken en fotograferen erop los.
Ze maken trouwens ook lieve klikgeluidjes met hun hoeven. Een mooi geluid als ze met z’n allen achter elkaar aan lopen de heuvels in.Een hele leuke middag gehad! Een aanrader voor wie nog naar Schotland gaat.