4daagse: vrijdag

Ik was er al bang voor: vrjdagavond had ik geen puf meer om nog wat te schijven. Nog wel even naar het journaal en omroep Gelderland gekeken voor de laatste sfeerbeelden. 41.000 mensen hebben dit jaar de vierdaagse uit weten te lopen. En Erik en ik waren daar 2 van ! 🙂

Wat was het weer gaaf die vierde dag. De dag van Cuijk, waar je door het hele stadje heen loopt wat 1 groot feest is. Gigantisch hoeveel mensen daar op de been zijn zeg. Maar de finish is niet minder gaaf hoor, de laatste tien kilometer zie je alleen nog maar mensen langs de kant staan, veel muziek, veel aanmoedigingen, echt te gek.

Hoe vervelend de derde dag was, hoe snel je dus die misere vergeten bent. En niet te vergeten, het lopen ging ook weer erg makkelijk. Erik liep weer als een speer, het heeft me toch aardig wat tijd gekost om langszij te komen. Uiteindelijk heeft hij net na Mook een paar minuten op me gewacht toen bleek dat we heel dicht bij elkaar waren en ik zelfs even bang was dat ik hem al ingehaald had.
We hebben dus het laatste stuk met z’n tweeën gelopen. En we liepen voor op schema en zijn zelfs gaan treuzelen om niet te vroeg binnen te komen, anders zouden wij op Sylvia, Carly, Martijn, Siny en Jo moeten wachten ipv andersom. 
Dus bij NXP hebben we lekker lang gezeten met een soepje, koffie en een banaan (en mijn supervoeding natuurlijk). Sanitaire stop en wat rekoefeningen, en zo liepen we weer zo fris als een hoentje richting de finish. Kat Nigel was er ook weer hoewel ik het nu wel zielig vond ivm de warmte. Er stond nog wel een ventilatortje bij voor wat verkoeling.
En vergeet Willem en Maxima niet, ook zij stonden er weer, althans mensen met maskers en statige kleiding. Wandelaars gaan graag met ze op de foto.
De volgende halte was de kruising waar de politie ouderwets het verkeer staat te regelen en waar dan heel af en toe auto’s maar vooral heel veel fietsers mogen oversteken en de wandelaars best lang stil staan. Aan deze kruising en minden in de zon stond een collega van Erik, en daar kregen we ons eerste biertje van die dag van!
Een collega van mij, Sunny, zat op de tribune tegenover de burgemeester. Zij heeft iedere dag langs de kant van de weg gestaan met eten en drinken. Het is me precies 1 keer gelukt haar te vinden… Alle andere dagen totaal gemist. Van haar kregen we biertje nummer 2 …
Op de Oranjesingel zat ook nog een collega op de tribune maar we liepen aan de verkeerde kant en waren opgesloten door een enorme groep wandelaars van PostNL. Toen we eindelijk uit konden breken ben ik nog even teruggelopen naar Ewald. Hij zat te wachten op zijn vrouw en te genieten van de intocht.

En dan eindelijk de finish: weer gelukt. 160km, grote grutjes wat een eind. Voor Erik was de beloning een echte medaille met een kroontje voor de tweede keer uitlopen. Voor mij een “simpel” speldje voor het uitlopen voor de derde keer, boeh! Pas bij de vijfde keer wordt het weer een mooie medaille, dan van zilver…

Daarna zijn we de stad in gefietst en hebben we ons aangesloten bij de trotse familie. Drinken, eten en vooral lekker ontspannen.
Rond een uur of zeven terug naar Max de medicijnman om onze spullen in de auto te gooien en voldaan terug naar huis te gaan.

(Ik zal binnenkort nog een selectie van de foto’s posten. we hebben er heel wat genomen en jullie hebben ze zeker niet allemaal via WhatsApp voorbij zien komen)